Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

EPİLOQ
Poçt şöbəsi. Yenə hərə öz işi ilə məşğuldur. Və hər şey əvvəlki kimidir. Təkcə Ədilənin yerində Züleyxa
oturub, hərdənbir ona müraciət edənlərə cavab verir: məktublara baxır, hiss olunur ki, bütün hərəkətləri yavaşyavaş
mexaniki hal almağa başlayır, o, nə barədəsə fikirləşir, get-gedə tamamilə fikrə qapılır. Qara frak geymiş
Skripkaçı əlində skripka içəri daxil olub birbaş Züleyxaya yaxınlaşır. Onu yenə də heç kim görmür. O, skripkanı
qaldırıb Züleyxanın başı üzərində çalmağa başayır. Ağ köynəkli, ağ kostyumlu, qara qalstuklu Kişi yenə də elə
bil ki, boşluqdan gəlirmiş kimi, poçt şöbəsinin bayır qapısından içəri girib Züleyxaya yaxınlaşaraq üzbəüz
dayanır.
K i ş i. Salam.
Züleyxa(bir uşaq məftunluğu ilə). Salam.
Y o l d a ş T ə k (saatına baxıb yerindən qalxır). Baba!
Baba(yerindən sıçrayıb). Bəli, yoldaş Tək!
Y o l d a ş T ə k. Tənəffüz vaxtıdır.
B a b a. Bu dəqiqə, Yoldaş Tək! (Baba gəlib qapının ağzında dayanaraq içəri heç kəsi
buraxmır.) Fasilədir, yoldaşlar, olmaz... Fasilədir...
K i ş i. Mənə məktub var?
Z ü l e y x a. Sizə? Bu saat baxım... (Böyük bir cəhdlə məktubları bir-bir araşdırır, sonra
məyus-məyus). Yox, Sizə məktub yoxdur...
Pauza.
Skripkaçı isə çalır. Qoca Professor qapıda görünür.
B a b a. Olmaz, fasilədir.
Q o c a P r o f e s s o r. Olmaz? Necə yəni olmaz?.. Pardon! Pardon! Mən professor
Əliquluzadəyəm. Bir azdan mənim rolum başlayır. Necə yəni olmaz? Pardon! Pardon!
Y o l d a ş T ə k (Qoca Professoru görüb qapıya tərəf gəlir). Baba!
B a b a. Bəli, Yoldaş Tək!
Y o l d a ş T ə k. Burax içəri hörmətli yoldaş Əliquluzadəni.
B a b a. Baş üstə, Yoldaş Tək!
Y o l d a ş T ə k. Bir azdan onun roludur. Yenə də hörmətli Əliquluzadəni Qəmbərquluzadə
ilə dəyişik salacaqlar, onun məktubunu verəcəklər. Hörmətli yoldaş Əliquluzadə yenə də mənə
şikayət edəcək. Burax içəri.
Baba(Qoca Professora). Buyurun içəri, hörmətli yoldaş Əliquluzadə.
Qoca Professor içəri girib kürsülərdən birində əyləşir və öz rolunu gözləyir.
K i ş i. Yaxşı baxın, xahiş edirəm.
Züleyxa yenə canfəşanlıqla məktubları bir-bir araşdırır.
Yoldaş Tək səhnənin ortasına gəlir.
Yoldaş Tək (tamaşaçılara). Vicdanıma and olsun, hərgah mən bütün bu hadisələrdən bir şey
anladımsa, ataba-atama lənət. Pəstahadır başdan-ayağa... Siz də durun gedin, dincəlin, özünüzü çox
yormayın, Yoldaş Təki də yaddan çıxarmayın. Ümid edirəm ki, yaddan çıxarmazsınız... Rabitə
məsələləri ilə əlaqədar işiniz olsa – qəzet abunəsindən tutmuş, Novosibirsk ilə telefon söhbətinə
qədər – xahiş edirəm mənim rəhbərlik etdiyim poçt şöbəsinə gəlin. Bizim şöbə ən qabaqcıl
şöbələrdəndir. Sizə ən yaxşı xidməti biz göstərəcəyik... (Əli ilə Züleyxagilə tərəf işarə edir.) Həm də
ki, görürsünüz də... (Daha tamaşaçılara deməyə söz tapmır.) Belə-belə işlər... Baba!
122