Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Ə s ə d u l l a. O şofer Kərimgilin qonağı bilirsən kimdi? Milyonçudu! Şofer Kərimgilnən
qohum çıxıblar. Gəlib bunnarda qalır ki, mən gərək bu çətin vaxtda xalqımnan bir yerdə olam!
Bərəkallah! Həm də Fransadan ona görə gəlib ki, evlənsin burda! Ata-baba yurdundan özünə bir qız
tapıb alsın, aparsın Fransaya! Başa düşdün?
Pauza.
F i r ə n g i z x a n ı m. Sən Allah, sən sabahkı xörəyin adını qoy, mən də bilim işimi!
Pauza.
Ə s ə d u l l a. Bolşeviklər gələndə bizim dövlətlilərin başına nə oyun açdı?! O boyda Hacı
Zeynalabdin Tağıyevin qızı küçədə az qalırdı dilənsin! Indi gündə televizornan göstərirlər, göz yaşı
axıdırlar, sinələrinə döyürlər! Onda kömək eləyəydilər e, indi vətən məhəbbətindən danışmaqnan
döyül! Açıq kömək eləyə bilmirdilər, gizlin eləyəydilər! O qədər gizlin işlərdən çıxırdılar ki!.. Indi
bizi də elə qara günlər gözləyir, başa düş! O rəhmətliklər qanunla milyonçuydular, amma heç qanun
da onnarın imdadına çatmadı! Nəyidi? Öz halal torpağıydı, nefti fontan vurmuşdu! Amma mənim ət
kombinatım fontan vurub e, iyirmi ildə! Özü də mənim şəxsi kombinatım yox, hökumətin
kombinatı! Eh, kül o hökumətin başına!.. O keçmiş rəhmətliklər, o tağıyevlər, nağıyevlər, bizim
kimi padpolnu döyüldülər! Ah! Ah! Gül kimi vaxtlarımız qurtardı day! Pul qiymətdən düşür!
Xərcləməyə yer yox! Almağa şey yox! Fransa! Ancaq Fransa! Əhməd bəy öz azərbaycanlımızdı,
millətin oğludu, özü də milyonçu! O milyonçu, mən milyonçu, gör orda neyniyərik də! Fransada
OBAXEES yox, qorkom yox, raykom yox! Partkontrol da yox! Alə, qaz vur, qazan doldur də! Hə?
Onnan yaxçı kürəkən tapacam? Kimin indi hörməti qalıb ki, gedib onun oğluynan qohum olum?
Ode, bizim həyətdəki o boyda Isgəndərzadəni indi vecinə alan yoxdu, görmürsən? Ya ode, o ikinci
mərtəbədəki artist Ivan! Bir vaxt Lenini oynayırdı teatrda, bütün qəzetlər, televizor, radio onnan
deyirdi! O qədər orden-medal taxırdı döşünə, elə bil Brejnevdi! Noldu? Indi itdən düşüb!
Firəngiz x a n ı m. Deyirsən yəni Züleyxanı verək ona?
Ə s ə d u l l a. Allaha çox şükür, axır ki, başa düşdün! Bircə o gədənin adını yadunda saxlaya
bilirsən, amma belə şeyləri başa düşmürsən!
Eynşteyn tələsik otağa girir.
Ə s ə d u l l a (hövsələsiz). Gəl çıx də! Hardasan? Səni iş dalınca göndərən, gərək özü də sənin
dalınca gedə!
E y n ş t e y n (bu sözlərdən pərt olub, başını həddən artıq aşağı salır). Yox...
Ə s ə d u l l a. Yaxşı, noldu, nə cavab gətirmisən?
Eynşteyn cavab vermir və başını da eləcə aşağı salır.
Ə s ə d u l l a. Sənnən döyüləm? (Firəngiz xanıma) Buna noldu belə?
F i r ə n g i z x a n ı m. Ürəyinə dəydin də...
Ə s ə d u l l a. Bunun ürəyinə? Alə, səninnəyəm, adun da yadımdan çıxdı, şey, səninnəyəm,
noldu?
Eynşteyn eləcə yerə baxır.
Sən öləsən, bunun dalına bir dənə təpik vuracağam!
128