Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Ə l ə k b ə r. Axı, mən şofer olmaq istəyirəm! «Polutorka» sürmək istəyirəm. Mənim də
maşınım dalanımızın qabağında dayansın, Cəfərin maşını kimi, Əbdüləlinin, Adilin, Cəbrayılın,
Ağarəhimin maşınları kimi...
Q o c a. Yox, Ələkbər, mən bilirəm sən böyüyəndə kim olacaqsan...
Ə l ə k b ə r. Kim?
Q o c a. Sən yazıçı olacaqsan, kitab yazacaqsan.
Ə l ə k b ə r. Mən?
Q o c a. Hə. Qoy bizim mələdən də bir kitabyazan olsun də!..
Ədilə evdən çıxıb həyətdəki zivədən paltar yığır. Qoca ona baxır. Ələkbər də həm Qocaya, həm də Ədiləyə baxır.
Balakərim tütək çalır.
X a n ı m x a l a n ı n s ə s i. Ələkbər, gəl, iynəni sapla! Yenə bu şoğəribi saplaya bilmirəm!
Q o c a. Ələkbər, axşam səni sirkə aparacağam.
Xanım arvad pilləkənin artırmasına çıxır. Qoca ilə Ədiləni görür. Ədilə tez evə gedir.
Q o c a. Sirkə getmək istəyirsən?.. Biz sənnən dostuq də, hə?
Ə l ə k b ə r. Hə!
Q o c a. Dilimiz bir, sirrimiz bir! Hə?
Ə l ə k b ə r. Hə!
Xanım arvad evə keçir.
Bayaqdan səhnənin bir kənarında oturub tum çırtlaya-çırtlaya
söhbət edən arvadlar Ədilənin ardınca baxır.
S ə f u r ə x a l a. Allaha and olsun ki, mən Səfurə, bu çağacan Ədilə gözəlliyində, onu görüm
yanmasın, qız xeylağı görməmişəm!.. Ağıl deyirsən, bunda! Həya deyirsən, bunda! Xanımın bu
doxtur oğluynan da ki, Leyli-Məcnundular!
F i r u z ə x a l a. Ağəz, bilmirsüz bəyəm ki, Xanım arvadda dəvə kini var?! Qoyar bəyəm ki,
oğlu gedib Fatmanın qızını gəlin gətirsin evə? Yaduvuzda döyül, rəhmətlik Abuzər, Xanımın
qərdeşi, bir vaxtlar Ədilənin anası Fatmaya aşiq idi. Fatma da Abuzəri bəyənmədi! Papaqçı Əbülfətə
ərə getdi.
S ə f u r ə x a l a. Qaragün Fatma, güya ki, bir ağ günə çıxıb, Abuzəri bəyənməyib, papaqçı
Əbülfətə ərə gedib!
F i r u z ə x a l a. Əbülfət qaragün də neyləsin?! Gecə-gündüz papaq tikib o qaragün qızları
dolandırır də...
M ə ş ə d i x a n ı m. Dedilər ki, ay Məcnun, ay başuva dönək sənün, bu Leyli qapqara kifirin
biridi, nə görmüsən bunda ki, aşıq olmusan buna? Məcnun bilirsüz nə cavab verdi, ağəz?! Məcnun
dedi ki, siz Leyliyə mənim gözümnən baxun... Abuzər boylu-buxunluydu. Allah Qocanın canını
salamat eləsin, elə Qoca kimi şəkil bir oğlan idi. Ancaq Fatma qaragünün gözü Əbülfəti seçdi,
Abuzəri seçmədi də... Çünki, bu qaragün başıküllü Fatma Əbülfətə baxdı Məcnunun gözüynən...
Olan oldu, keçən keçdi də, ağəz, Xanım nə istəyir day bu biçarə uşaqdan?! Bax, mən ölü, siz diri,
görərsüz, Xanımın oğlanlarına kim gəlsə, vay halına! Ağəz, Xanımda cəllad ürəyi var...
S ə f u r ə x a l a. Vallah, Xanımdan ürəyi yumşaq adam yoxdu... Tanımırsuz siz onu...
Səhnə qaranlıqlaşır. Işıq yalnız Ələkbərgilin evinə düşür.
347