Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

(Boğçadan iki qutab çıxarır.) Ələkbər, al bu qutabları özün ye. Bunları da Əbdüləliynən apar.
Maşını qıraqda saxlayacaq, sənə göstərəcək ki, bunları kimə vermək lazımdır. Paydır!
İ ş ı q s ö n ü r.
ON İKİNCİ ŞƏKİL
M ü ə l l i f, Ə l ə k b ə r, M i l i s n ə f ə r i, S o n a, A ğ a k ə r i m.
Küçə. Sonra Ələkbərgilin evi. Səhər.
M ü ə l l i f. Əbdüləlini buraxmışdılar və Əbdüləli yenə öz «polutorka»sını sürürdü. Həmin
gün mən, əlimdə Xanım xalanın verdiyi boğça, Əbdüləlinin o gözəl «polutorka»sına minib getdim.
Əbdüləli maşını böyük bir binanın yanında saxladı və o binanın qabağında gəzişən bir milis nəfərini
mənə nişan verdi. Mən, Xanım xalanın boğçası da qucağımda, həmin milis nəfərinə yanaşdım.
Ə l ə k b ə r (boğçanı ona uzadır). Alın, paydır, Xanım xala göndərib.
M i l i s n ə f ə r i. Xanım xala kimdi, a bala?
Ə l ə k b ə r (təəccüblə). Xanım xalanı tanımırsan? Xanım xaladır də...
Kiçik pauza.
M i l i s n ə f ə r i. Mənə bax, həmin arvaddı? Hə, yüz faiz odu! O arvad başqa arvaddı! Mən o
cürə heç kişi görməmişəm!..
Işıq yenə yalnız Müəllifin üzərinə düşür.
M ü ə l l i f. Həmin gün məhəlləyə belə bir xəbər də yayıldı ki, Muxtarın vəzifəsini aşağı
salıblar. Çünki evə maşınsız gəldi. Amma, günlərin bir günü, qara «emaddin» yenə məhəllədə
göründü və bu dəfə də xəbər yayıldı ki, güya Muxtar yaxşı işçidir, buna görə də vəzifəsini təzədən
böyüdüblər. Sonra da, günlərin bir günü...
Işıq Ələkbərgilin evində yanır. Sona mizin arxasında ağlaya-ağlaya düyü arıtlayır. Ələkbər qaça-qaça içəri girir.
Ə l ə k b ə r. Atam gəldi! Atam gəldi!
A ğ a k ə r i m (içəri girir). Salam-əleyküm!..
S o n a (tez ayağa qalxır). Xoş gəldün! Xoş gəldün!
A ğ a k ə r i m (diqqətlə ona baxır). Nə olub?
S o n a. Heç... Gəl soyun...
A ğ a k ə r i m. Hə?
S o n a. Yazıq Kübra, Muxtarın arvadı, dünən rəhmətə getdi...
Kiçik pauza.
A ğ a k ə r i m. Bivəfa dünyadı də... Süleymana qalmayan dünya, kimə qalacaq? Allah rəhmət
eləsin...
İ ş ı q s ö n ü r.
ON ÜÇÜNCÜ ŞƏKİL
361