Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Z i b a x a l a. Al, Ələkbər, qoy yadigar qalsın səndə!
Q a v r i l. Bəs mənim... qələmim?..
Z i b a x a l a. Ələkbər ağıllı oğlandı! Qoy, onda qalsın!
Q a v r i l. Bəs...
Z i b a x a l a (onun sözünü kəsir). Alun, bu da mənim adresim! Özüm də yazacayam sizə!
Q a v r i l. Allah qoysa... Allah qoysa...
Işıq Müəllifin üzərinə düşür.
M ü ə l l i f. Ziba xalanın mənə bağışladığı o avtomat qələm mənim bütün içimə bir ruh
yüksəkliyi, bir coşğunluq doldurmuşdu. O avtomat qələm bizim evə də bir sevinc gətirmişdi. Anam
o avtomat qələmi fəxrlə bizə gələn arvadlara göstərirdi. O qələm bizim evdə bir nikbinlik əmələ
gətirmişdi. Mən də gələcəkdə Qavril kimi sürətlə yazacaqdım və mən o qələmi səfərdən qayıdan
atama göstərəndə, atam qələmin o tərəfinə-bu tərəfinə baxıb dedi: «Böyüyəndə, bilirsən, nədən
yazarsan bu qələmlə?» Mən: «Nədən?» – soruşdum. Atam: «Bax, bizim bu məhəllənin
adamlarından!» – dedi... Az sonra atamı da cəbhəyə apardılar...
İ ş ı q s ö n ü r.
ON ALTINCI ŞƏKİL
M ü ə l l i f, Ə l ə k b ə r, S o n a, S ə f u r ə x a l a, Ə d i l ə.
Məhəllə. Günorta. Sonra axşam.
Ədilə ilə Ələkbər üz-üzə gəlir.
Ə d i l ə. Ələkbər, necəsən?..
Işıq Müəllifin üzərinə düşür.
M ü ə l l i f. Ədilə bu sualı elə verdi, elə bil, əslində, başqa şey deyirdi. Deyirdi ki, mənim
halım çox pisdi, Ələkbər, mənim ürəyim gülmür, Ələkbər. Mən dünyanın ən bədbəxt adamıyam,
Ələkbər, mən yazığam, kimsəsizəm Ələkbər!.. Sonra Ədilə birdən-birə mənə dünyanın ən təsirli
sözlərini dedi.
Ə d i l ə. O sirkin biletlərini yadigar saxlamışam, Ələkbər...
M ü ə l l i f. Və Ədilənin də, mənim də gözlərim doldu. Bundan sonra mən Ədiləni, bir də heç
vaxt görmədim.
Pauza.
Kübra xalanın vəfatından bir il keçəndən sonra birdən-birə məhəlləyə belə bir xəbər yayıldı ki,
Muxtar özü üçün papaqçı Əbülfətgilə elçi gedib və Ədilənin hərisini alıb, Ədiləni Muxtara ərə
verirlər...
Işıq Ələkbərgilin evinə düşür. Ələkbər nöyüt lampasının
yanında oturub. Səfurə xala ilə Sona mizin arxasında əyləşiblər.
367