Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Baba(hiddətlə). Ah, olaydı məndə ixtiyarınız... Kökünüzü kəsərdim. Findifülüşkalar! Burcudaburcuda
getmələrinə bax. (Göstərir.)
Y o l d a ş T ə k (Babaya yaxınlaşaraq.) Baba, sənə demişəm ki, bu qızlarda işin olmasın?!.
B a b a. Ay bunlara qız deyənə mən nə deyim. Görmürsünüz, Yoldaş Tək, sizin rəhbərlik
etdiyiniz müəssisəyə nə vid-fasonda gəlirlər. Qeyrət məni boğur axı...
Y o l d a ş T ə k. Eyb etməz, işin olmasın. Bunlar ən qorxulu adamlardır. (Ədiləyə işarə
edərək yavaş səslə) Bunu görmürsən?.. Yoldaş Məlikməmmədovun şəxsən özü ilə eşq-məhəbbət
macərasındadır, səhərlər onun evindən gəlir...
Baba(Ədiləyə baxaraq az qala pıçıltı ilə). Yoldaş Məlikməmmədov kimdir, Yoldaş Tək?
Y o l d a ş T ə k. Lap yuxarıların adamıdır.
B a b a (Ədiləyə baxa-baxa heyrətlə). Doğrudan?..
Yoldaş Tək başının işarəsi ilə təsdiq edir. Sonra hərə öz yerinə qayıdır. Adamlar poçt şöbəsinə girib-çıxmağa
başlayır. Ədilənin gözləri yenə yol çəkir. Onun bütün hərəkətləri mexanikidir. Qara frak geymiş Skripkaçı əlində
skripka içəri daxil olub Ədiləyə yaxınlaşır və skripkanı qaldıraraq düz Ədilənin başı üzərində çalmağa başlayır.
Kişi qapıdan içəri girir. Ədilə onu dərhal görür.
Ə d i l ə (şaşqın). Gəldiniz?..
K i ş i. Salam.
Ə d i l ə. Mən qorxurdum ki, siz gəlməyəcəksiniz...
K i ş i. Mən ki, sizə söz vermişdim.
Kiçik pauza.
Mənim məktubum gəlməyib?
Ə d i l ə. Yox, gəlməyib... Qoyun bir də baxım təzədən. (Məktubları araşdırır.) Yox...
K i ş i. Eyb etməz. Əslində mən sizi dəvət etməyə gəlmişəm.
Ə d i l ə (sevinclə). Məni dəvət etməyə? Hara?
K i ş i. Hara istəyirsiniz. Restorana gedək, oturaq, söhbət edək.
Ə d i l ə (eyni sevinclə). Restorana?.. Doğrudan? Harada?
K i ş i. Harada istəyirsiniz.
Yavaş-yavaş işıq sönür, digər işçilər, gedib-gələnlər, eləcə də
bayaqdan səhnənin sağ küncündə oturub elə hey corab toxuyan Qarı görünməz olur. Yalnız Ədilə ilə Kişi və
onların yanında durub skripkaçalan ifaçı görünür.
Ə d i l ə. Harada istəyirəm?.. Gedək... gedək Kislovodska... «Xram vozdux»da oturaq... Yox...
«Zamok»da oturaq, çaxır içək... Yox, yox, Şuşaya gedək... Cıdır düzünə... Istəyirsiniz Isa bulağına...
Yox, Cıdır düzünə... qoy kəklikotunun iyi burnumuzu deşsin, eybi yox, tab gətirərik. (Gülür.)
Daşaltına baxarıq... Qoy gözlərimiz qaralsın, biz heç nədən qorxmuruq. Lap istəsəniz Qırx
pilləkənlə aşağı düşərik... Biz uşaqlıqda həmişə yay ayları Şuşaya gedərdik. Onda atam sağ idi...
Mən də qayğısız, azad bir qız uşağı... Cıdır düzünə gedib dağlara baxırdım, arzulardım ki, tez
böyüyüm, bu dağların qarşısında, bu təbiətin qarşısında qadir olum, ürəyi sevgi ilə dolu olum,
qucaqlayım bu dağları, sevincimi bölüşüm kiminləsə... Indi isə... Indi isə yenə uşaq olmaq istərdim...
Yenə uşaq arzularımla özümü aldatmaq istərdim... Amma biz bu gün bu barədə danışmayacağıq. Biz
Cıdır düzünə gedib yalnız sevinəcəyik... Gedək?
K i ş i. Gedək.
Asta addımlarla səhnənin ortasına gəlirlər. Qara frak geymiş Skripkaçı da skripka çala-çala onların ardınca gəlir, sonra
onlar danışdıqca barmaqlarının ucunda yavaş-yavaş səhnədən çıxır və skripkanın səsi eşidilməz olur.
96