AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

Nr. 3 - 5.1.09 HOF VAN CASSATIE 9
dat overeenstemt met de duur van het op dat ogenblik nog te lopen gedeelte van de opzeggingstermijn
waarop de werknemer aanspraak kan maken
- de rechter bij het bepalen van de opzeggingstermijn die bij de opzegging in acht
moest genomen worden, geen rekening mag houden met omstandigheden die zich na de
opzegging hebben voorgedaan
- dat het arrest de opzeggingstermijn waarop eiser bij de opzegging aanspraak kon
maken en de eraan verbonden opzeggingsvergoeding waarop eiser gerechtigd is bepaalt
met inachtneming van omstandigheden van na de opzegging en het zodoende de aangehaalde
wetsbepalingen schendt.
3.6.3. In de zaak die aanleiding gaf tot het arrest van uw Hof van 14 april 2003
17
werd
een bediende opgezegd door de werkgever met een opzeggingstermijn van negen
maanden, terwijl de bediende oordeelde dat hij recht had op een aanvullende termijn van
zes maanden. Er wordt gedagvaard in betaling van een aanvullende opzeggingsvergoeding
zonder dat dan contractbreuk wordt ingeroepen.
Lopende de gegeven opzeggingstermijn roept de bediende contractbreuk in omdat de
werkgever eenzijdig de functie van de werknemer had gewijzigd.
De eerste rechter oordeelde, zonder te onderzoeken of de vaststelling van de vermeende
contractbreuk al dan niet terecht was, dat het recht op de gevorderde
opzeggingsvergoeding niet meer kan beïnvloed worden door gebeurtenissen die zich
voordoen na de kennisgeving van de opzegging.
Het arbeidshof daarentegen oordeelde dat de werknemer ten onrechte contactbreuk
inriep ten aanzien van de werkgever en de werknemer op die datum onrechtmatig, op
onregelmatige wijze de arbeidsovereenkomst heeft beëindigd zodat de werknemer vanaf
die datum zijn rechten op een aanvullende opzeggingsvergoeding verliest.
Uw Hof vernietigde dit arrest en oordeelde dat
- als een bediende ontslagen wordt met een opzeggingstermijn die korter is dan die
waarop hij aanspraak kan maken, het recht van de bediende op een aanvullende opzeggingsvergoeding
wegens deze onregelmatige beëindiging van de arbeidsovereenkomst
ontstaat op het ogenblik van de kennisgeving van de opzegging, hoewel de arbeidsovereenkomst
nog tijdens de in acht genomen opzeggingstermijn blijft voortbestaan;
- dat dit recht van de bediende niet kan beïnvloed worden door latere gebeurtenissen;
- dat, ingeval van onregelmatige beëindiging van de arbeidsovereenkomst door de
bediende, tijdens de door de werkgever in acht genomen opzeggingstermijn, de bediende
aan de werkgever een opzeggingsvergoeding verschuldigd is;
- dat deze vergoeding gelijk is aan het lopend loon dat overeenstemt met de opzeggingstermijn
die de bediende in acht diende te nemen, weliswaar er van uitgaande dat de
arbeidsovereenkomst alleszins ten einde kwam op het ogenblik dat de voorheen door de
werkgever in acht genomen opzeggingstermijn zou verlopen zijn;
- dat de onregelmatige beëindiging van de arbeidsovereenkomst door de bediende
tijdens de door de werkgever in acht genomen te korte opzeggingstermijn, geen invloed
heeft op het verworven recht van de bediende op de aanvullende forfaitaire opzeggingsvergoeding
wegens de vroegere onregelmatige beëindiging van de arbeidsovereenkomst
door de werkgever.
3.6.4. Het recht op aanvullende opzeggingsvergoeding heeft evenwel geen reden van
bestaan meer wanneer de opzeggingstermijn binnen de termijn waarvan kennis werd
gegeven, in onderling akkoord wordt verlengd. 18 Indien beide partijen erkennen dat de
gegeven opzeggingstermijn te kort is, kan de einddatum van de opzeggingstermijn enkel
door onderling akkoord verdaagd worden. Dit akkoord moet slaan zowel op het beginsel
van de verlenging als op de duur ervan. Indien dergelijk akkoord niet kan bereikt worden,
17 Cass. 14 april 2003, AR S.02.0028.N; AC 2003, nr.253.
18 Cass. 4 juni 1975, Arr. Cass. 1975, 1057.