AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

190 HOF VAN CASSATIE 20.1.09 - Nr. 46
het Openbaar Ministerie tekende hoger beroep aan.
Na te hebben vastgesteld dat de eiseres als een professionele raadgever van de
werkgever (bvba CKAPA) te beschouwen is, niet als een aangestelde of lasthebber van de
werkgever, beslist het hof van beroep te Gent in het bestreden arrest dat de eerste rechter
terecht geoordeeld heeft dat de eiseres positieve daden heeft gesteld waardoor het misdrijf
door de beklaagde C.N. mogelijk werd gemaakt. De eiseres heeft namelijk advies gegeven
om een van de zaakvoerders van de bvba CKAPA (C.G.) als werknemer in te schrijven
terwijl zij wist dat dit indruiste tegen de RSZ-wet omdat er geen werkgeversgezag was
t.a.v. de zaakvoerders. Het hof van beroep beslist dan ook dat de tenlastlegging in hoofde
van de eiseres voldoende naar recht bewezen is.
2. Namens de eiseres wordt tegen deze beslissing een middel aangevoerd dat twee
onderdelen bevat.
Het eerste onderdeel voert de schending aan van artikel 149 Gw.
In het tweede onderdeel wordt de stelling verdedigd dat art. 66 Sw. enkel geldt t.a.v. de
uitdrukkelijk door artikel 35 RSZ-wet aangeduide personen, namelijk de werkgever, zijn
aangestelden of lasthebbers. Artikel 66 Sw. kan er niet toe leiden dat andere dan de
uitdrukkelijk door de wetgever aangeduide personen strafbaar worden gesteld. Het
bestreden arrest zou dan ook niet wettig beslissen dat de tenlastelegging ten aanzien van
de eiseres, die een derde partij is, voldoende naar recht bewezen is.
II. Bespreking van het tweede onderdeel
3. De strafbare deelneming, zoals zij door de artikelen 66-69 Sw. is geregeld, heeft
betrekking op de gevallen waarin één of meer personen het strafbare feit plegen, zoals het
in de wettelijke delictsomschrijving wordt voorzien, daartoe aangezet of bijgestaan door
één of meer andere personen, die zonder de bepalingen van artikel 66-69 Sw. straffeloos
zouden blijven 2 .
Uit de artikelen 66-69 Sw. wordt afgeleid dat er drie grondvoorwaarden zijn voor het
bestaan van strafbare deelneming: 1° het bestaan van een hoofdmisdrijf; 2° een deelnemingsopzet;
3° een wettelijk omschreven deelnemingsvorm 3 .
Behoudens andersluidende bepalingen, zijn de regels van de strafbare deelneming niet
van toepassing op de misdrijven die in de bijzondere strafwetten omschreven zijn (art. 100
Sw.). Wat de misdrijven betreft omschreven in de RSZ-wet, bepaalt artikel 38 RSZ-wet
uitdrukkelijk dat alle bepalingen van boek I van het Strafwetboek, uitgezonderd hoofdstuk
V, maar met inbegrip van hoofdstuk VII en van artikel 85, toepasselijk zijn op deze
misdrijven. De artikelen 66-69 Sw., die hoofdstuk VII vormen van het eerste boek van het
Strafwetboek, zijn dus van toepassing op de misdrijven omschreven in de RSZ-wet.
4. Krachtens de te dezen toepasselijke bepaling van artikel 35 §1, 1° RSZ-wet worden
de werkgever, zijn aangestelden of lasthebbers die zich niet schikken naar de bepalingen
voorgeschreven door de wet en de uitvoeringsbesluiten ervan, gestraft met
gevangenisstraf van acht dagen tot drie maanden en met een geldboete van 26 tot 500
euro, of met een van die straffen alleen.
In het sociaal strafrecht hebben de begrippen “werkgever”, “aangestelde” en
“lasthebber” een autonome betekenis, afwijkend van de betekenis die deze begrippen
hebben in resp. het arbeidsrecht en het burgerlijk recht (zie concl. van het O.M., Cass. 10
mei 2005, P.04.1693.N, AC, 2005, nr. 270).
Zo aanvaardt het Hof dat de “aangestelden of lasthebbers” van de werkgever, aan wie het
2 L. DUPONT en R. VERSTRAETEN, Handboek Belgisch strafrecht, Leuven, Acco, 1990, 314, nr. 560.
3 J. VANHEULE, “Een aantal beginselen betreffende de deelnemingsvormen omschreven in de artikelen
66 en 67 Sw”, NC 2007, (151) 152 en de verwijzingen aldaar in voetnoot 3).