AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

24 HOF VAN CASSATIE 5.1.09 - Nr. 5
bediende op dat ogenblik bestaande kans om een gelijkwaardige, passende betrekking
te vinden, gelet op zijn leeftijd, zijn anciënniteit in het bedrijf en zijn functie 1 . (Artt. 39, §1,
en 82, §3, Arbeidsovereenkomstenwet van 3 juli 1978)
2º Voor het bepalen van de hoegrootheid van de opzeggingsvergoeding mag, gelet op het
forfaitair karakter ervan, geen rekening gehouden worden met omstandigheden die zich
na de kennisgeving van het ontslag of na de vaststelling van de onregelmatige
beëindiging van de overeenkomst hebben voorgedaan 2 . (Artt. 39, §1, en 82, §3,
Arbeidsovereenkomstenwet van 3 juli 1978)
(V. T. EGEMIN nv)
ARREST
(A.R. S.08.0086.N)
I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF
Het cassatieberoep is gericht tegen een arrest, op 16 maart 2007 gewezen door
het Arbeidshof te Gent.
Afdelingsvoorzitter Robert Boes heeft verslag uitgebracht.
Advocaat-generaal Ria Mortier heeft geconcludeerd.
II. CASSATIEMIDDELEN
De eiser voert in zijn verzoekschrift twee middelen aan.
1. Eerste middel
Geschonden wettelijke bepalingen
- de artikelen 39, §1, 82, §2, eerste en tweede lid, §3, eerste en tweede lid, en, voor
zoveel als nodig, §4, van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten.
Aangevochten beslissing
In de bestreden beslissing verklaart het arbeidshof, recht sprekend over de vordering
van de eiser tot het verkrijgen van een opzeggingsvergoeding, het hoger beroep van de
eiser slechts gedeeltelijk gegrond. Opnieuw recht doende, veroordeelt het arbeidshof de
verweerster tot betaling aan de eiser van een brutobedrag van 28.246,25 euro als opzeggingsvergoeding.
De beslissing van het arbeidshof om het bedrag van de door de verweerster
verschuldigde opzeggingsvergoeding te bepalen op 28.246,25 euro, is gesteund op de
volgende motieven:
"b. Nopens de begroting van de opzeggingsvergoeding:
1. De (verweerster) is dus, conform artikel 39, §1, van de wet van 3 juli 1978 betreffende
de arbeidsovereenkomsten, een vergoeding verschuldigd aan de (eiser; het
arbeidshof vermeldt verkeerdelijk 'verweerster'). De (verweerster) is derhalve gehouden
tot betaling aan de (eiser) van een opzeggingsvergoeding en niet omgekeerd.
2. Het arbeidshof hanteert geen schalen of formules (zie stuk II/16 (van de eiser)), die
trouwens geen enkele wettelijke basis hebben, maar houdt rekening met de concrete
omstandigheden, zoals daar zijn het feit dat hij amper één maand later - volgens de
conclusies van de (verweerster) - een vennootschap heeft opgericht met dezelfde activiteiten
als de (verweerster) (BVBA VEDECOM, die de bestuurder is van de NV
AVALON, met dezelfde activiteiten als Egemin) : de anciënniteit (sinds 1 oktober 1989),
1 Zie Cass., 3 feb. 2003, AR S.02.0090.N, AC, 2003, nr. 78.
2 Ibid.