AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

Nr. 21 - 12.1.09 HOF VAN CASSATIE 97
fout, terwijl (de verweerder) zelf nooit het bestaan van een dergelijke zware fout heeft
aangevoerd; krachtens artikel 58 (van het Congolese Arbeidswetboek), wordt een partij
geacht een zware fout te hebben begaan wanneer, overeenkomstig de regels van de goede
trouw, van de andere partij niet kan worden geëist dat zij de overeenkomst blijft
uitvoeren; het gaat dus om een beoordeling en een kwalificatie die alleen gedaan kunnen
worden door de partij die door de zware fout schade geleden heeft, onder voorbehoud van
het toezicht van de rechtbank; (de verweerder) heeft in geen geval, noch in zijn brief van
26 juni 1999 noch in zijn latere brieven, de tekortkomingen van (de eiseres) jegens hem
als een zware fout omschreven; de rechtbank kon ze dus zo niet kwalificeren (...); subsidiair
beweert het beroepen vonnis, eveneens ten onrechte, dat (de eiseres) niet betwistte
dat de in artikel 58 (van het Congolese Arbeidswetboek) bepaalde termijn van twee werkdagen
was nageleefd; (voormeld) artikel 58 (...) bepaalt het volgende : 'la partie qui se
propose de résilier le contrat pour faute lourde est tenue de le faire dix jours ouvrables au
plus tard après avoir eu connaissance des faits qu'elle invoque et de notifier ce fait par
écrit dans les quinze jours qui suivent la résiliation à l'autre partie'; (de verweerder) had
bijgevolg ten laatste binnen de twee werkdagen na te hebben kennisgenomen van de
maatregel tot (vrijstelling van de verplichting om te werken) (de eiseres) op de hoogte
moeten brengen van de beëindiging van de overeenkomst en haar binnen de vijftien dagen
na de beëindiging schriftelijk de feiten moeten meedelen die een zware fout opleverden;
dit is te dezen niet gebeurd; de maatregel van (vrijstelling van de verplichting om te
werken) is (de verweerder) op 11 juni 1999 meegedeeld; (de verweerder) heeft pas in een
brief van 26 juni 1999, die echter niet vóór 30 juni 1999 naar (de eiseres) werd verstuurd
(gevoegd bij de brief van (verweerders) raadsman van 30 juni 1999), (de eiseres)
verweten de overeenkomst te hebben beëindigd; tussen 11 en 30 juni zijn er dus meer dan
twee werkdagen verlopen, zodat een beëindiging wegens zware fout, in elk geval, te laat
zou zijn geschied; (...) in zijn eerste conclusie in hoger beroep beweerde (de verweerder)
dat, aangezien de tekortkomingen bleven voortduren, de twee dagen pas zijn beginnen te
lopen vanaf de dag waarop de werknemer meende de fout van de werkgever niet meer te
kunnen dulden; hij concludeert hieruit dat hij, door zijn brief van 26 juni 1999 te ondertekenen,
zelfs zonder ze naar (de eiseres) te versturen, de arbeidsovereenkomst wel degelijk
binnen de twee werkdagen heeft beëindigd en dat hij haar, door de brief van zijn
raadsman van 30 juni 1999 naar (de eiseres) te versturen, binnen de vijftien dagen na de
beëindiging regelmatig van zijn beslissing op de hoogte heeft gebracht; de bepaling van
artikel 58 (van het Congolese Arbeidswetboek) dat 'la partie qui se propose de résilier le
contrat pour faute lourde est tenue de le faire deux jours ouvrables au plus tard après avoir
eu connaissance des faits', impliceert uiteraard dat de werknemer de werkgever binnen die
termijn van twee dagen moet meedelen dat hij de overeenkomst wegens zware fout beëindigt;
die termijn van twee dagen impliceert uiteraard een positieve daad, een houding die
de werknemer ten aanzien van de werkgever aanneemt; alleen voor de schriftelijke mededeling
van het feit dat de zware fout vormt, vereist artikel 58 (van het Congolese Arbeidswetboek)
een termijn van vijftien dagen, te rekenen van de datum van de beëindiging; het
feit dat (de verweerder) zijn brief op 26 juni 1999 geschreven en ondertekend heeft, maar
ze niet meteen heeft verstuurd en dat hij de werkgever op geen enkele andere manier op
de hoogte heeft gebracht van de beëindiging van de overeenkomst, beantwoordt uiteraard
niet aan het vereiste van artikel 58 (...); integendeel, die brief die (de verweerder) beweert
op 26 juni te hebben ondertekend, toont aan dat hij op die datum meende de fout van zijn
werkgever niet langer te kunnen dulden; volgens (de verweerder) had hij dus ten laatste
binnen de twee werkdagen, te rekenen van 26 juni 1999, de overeenkomst moeten beëindigen,
terwijl hij dat pas gedaan heeft op 30 juni 1999; (...) aangezien (de verweerder) de
waarheid niet kan blijven ontkennen, beweert hij uiteindelijk (...) dat het de vraag om
overdracht/overname is die de zware fout oplevert en dat zijn deelname, op 18 juni, aan
die verrichtingen gelijkgesteld moet worden met de beëindiging waarvan hij (de eiseres)