AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

Nr. 23 - 13.1.09 HOF VAN CASSATIE 107
gebruik van het valse stuk voortduurt zolang de gebruiker de door de verzekeraar
uitgekeerde vergoeding onder zich houdt; het nuttig gevolg van het gebruik is
evenwel de door het gebruik beoogde, effectieve uitbetaling door de verzekeraar
zodat die datum als startpunt van de verjaringstermijn geldt; vermits die betaling
te dezen gebeurd is op 30 januari 1996, was de verjaring van de strafvordering
ingetreden op het ogenblik van de uitspraak van het bestreden arrest.
2. De feitenrechter oordeelt onaantastbaar of de materiële gedraging die de
beklaagde ten laste wordt gelegd, een gebruik van een vals stuk uitmaakt. Het
Hof kan alleen toetsen of de rechter bij zijn beoordeling de gewone betekenis
van het woord gebruik niet miskent.
3. Het gebruik is de materiële gedraging van het aanwenden van de akte of het
stuk om er een bepaald doel mee te bereiken. Deze aanwending moet van dien
aard zijn dat ze een middel kan zijn om uitwerking te geven aan de valsheid.
De verjaring van het misdrijf "gebruik van valse stukken" vangt aan vanaf de
laatste aanwending van het valse stuk om aan de waarheidsvermomming uitwerking
te verlenen, in zoverre tussen de verscheidene aanwendingen van het valse
stuk geen periode is verstreken, langer dan de op het misdrijf toepasselijke verjaringstermijn.
4. Uit het bestreden arrest blijkt dat:
- de eiser op 4 oktober 1995, naar het oordeel van de appelrechters valselijk,
aangifte deed van de diefstal van zijn boot;
- de eiser vanwege de diefstalverzekeraar een vergoeding kreeg door aanwending
van het valse stuk; zijn verzekeraar betaalde hem op 30 januari 1996 een
schadevergoeding van 1.400.000 frank;
- de eiser op 9 oktober 2000 aangifte deed van het terugvinden van zijn boot;
- de eiser minstens tot op het ogenblik dat deze zaak bij de correctionele rechtbank
aanhangig is gemaakt, te weten 11 oktober 2001, blijft staande houden dat
er wel degelijk sprake is van een diefstal zodat hij, in tegenstelling tot het
oordeel van de appelrechters naar zijn mening terecht, zich nog steeds gerechtigd
acht om de uitgekeerde vergoeding te behouden.
5. Uit die vaststellingen blijkt dat het gebruik van de valse aangifte eindigde
op het ogenblik dat de diefstalverzekeraar de vergoeding aan de eiser uitkeerde
en de eiser aldus het door de valsheid beoogde doel bereikte.
6. De appelrechters die oordelen dat de eiser minstens tot 11 oktober 2001
gebruik is blijven maken van het valse stuk om het voordeel dat hij door zijn
aanvankelijk gebruik verkreeg, te blijven behouden zodat die datum als
aanvangsdatum van de verjaring wordt aangenomen, verantwoorden hun beslissing
niet naar recht.
Het middel is gegrond.
Overige grieven