AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

288 HOF VAN CASSATIE 29.1.09 - Nr. 74
III. BESLISSING VAN HET HOF
1. Het middel dat een wettelijke bepaling die naderhand werd gewijzigd,
aanwijst, verwijst naar het artikel zoals dit is gewijzigd.
Het middel wijst artikel 12.4 van het Wegverkeersreglement als geschonden
aan en verwijst derhalve naar dat artikel zoals het gewijzigd is bij artikel 1, 1°,
van het koninklijk besluit van 29 januari 2007, dat van kracht geworden is op 1
maart 2007. Laatstgenoemde versie van artikel 12.4 houdt geen verband met de
grief betreffende de uitspraak over een ongeval dat zich op 30 december 2000
heeft voorgedaan.
Overigens blijkt niet uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan dat de
eisers voor de appelrechters hebben aangevoerd dat de verzekerde van de
verweerster verder is gereden, hoewel hij dat niet kon doen zonder gevaar voor
ongevallen, gelet op de plaats van de overige weggebruikers, hun snelheid en de
afstand waarop zij zich bevonden. In zoverre het middel gegrond is op de schending
van artikel 12.5 van het Wegverkeersreglement, vereist het een onderzoek
van feitelijke gegevens, waarvoor het Hof niet bevoegd is.
In zoverre het middel gegrond is op de schending van de voormelde artikelen
12.4 en 12.5, is het niet ontvankelijk.
2. Artikel 6.2 van het Wegverkeersreglement bepaalt dat de verkeerstekens
boven de verkeersregels gaan.
Daaruit kan worden afgeleid dat, wanneer, zoals te dezen, het verkeer op een
kruispunt geregeld wordt door verkeerslichten, artikel 19.3.3° van dat wetboek
en de daaruit voortvloeiende voorrang niet van toepassing zijn, zelfs niet
wanneer er twijfel bestaat over de kleur van de lichten.
Overigens voeren de eisers voor de appelrechters aan dat de verzekerde van de
verweerster een fout heeft begaan door aan de eiser op het litigieuze kruispunt
geen voorrang te verlenen alvorens naar links af te slaan, hoewel de eiser voorrang
had omdat hij de verkeerslichten voorbijgereden was toen ze op groen
stonden of op zijn minst regelmatig voorbijgereden was toen ze op oranjegeel
gesprongen waren.
Het bestreden vonnis dat beslist dat "(de eiser) de fout die hij aan (de verzekerde
van de verweerster) verwijt moet bewijzen en dat hij moet aantonen (dat
de eiser) het kruispunt is overgestoken toen het licht op groen stond of dat hij
regelmatig het kruispunt is opgereden toen die lichten op oranjegeel stonden",
schendt noch artikel 1315, tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek, noch artikel
870 van het Gerechtelijk Wetboek.
In zoverre het middel de schending aanvoert van de artikelen 19.3.3°, van het
Wegverkeersreglement, 1315, tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek en 870
van het Gerechtelijk Wetboek, kan het niet worden aangenomen.
3. Voor het overige mag de bestuurder die op een kruispunt naar links afslaat,
zijn voertuig in beweging brengen wanneer hij ziet dat de verkeerslichten voor
de tegenliggers ofwel op rood ofwel op oranjegeel gesprongen zijn, mits de voer-