AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

292 HOF VAN CASSATIE 29.1.09 - Nr. 75
Het arrest leidt eisers wil tot geheimhouding, waardoor zijn cliënten in staat
waren de rechten van de Schatkist te ontduiken, af uit het feit dat de drie
volgende omstandigheden aanwezig zijn: de cheque is gesteld op naam van een
lasthebber, aangezien die cheque gekruist was, diende hij door die lasthebber in
eigen naam te worden geïnd, en de eiser heeft geen gedetailleerd bewijs van
ontvangst van die cheque opgemaakt. De overwegingen van het arrest betreffende
het feit dat de cheque op naam van de lasthebber is gesteld en het bewijs
van ontvangst van de cheque ontbreekt, volstaan op zich niet om de beslissing te
verantwoorden.
Het middel van niet-ontvankelijkheid kan niet worden aangenomen.
De gegrondheid van dit onderdeel
Krachtens de artikelen 14 en 17 van de wet van 1 maart 1961 betreffende de
invoering in de nationale wetgeving van de eenvormige wet op de cheque, kan
de cheque die betaalbaar is gesteld aan een met name genoemd persoon, overgedragen
worden door middel van een endossement die alle uit de cheque voortvloeiende
rechten overdraagt.
Overeenkomstig artikel 38 van voormelde wet kan een cheque met algemene
kruising door de betrokkene slechts worden betaald aan een bankier of aan een
cliënt van de betrokkene. Deze bepaling belet niet dat de gekruiste cheque als
een gewone cheque wordt overgedragen en door de geëndosseerde geïnd.
Het hof van beroep dat het bedrog van de eiser waardoor zijn cliënten in staat
waren de rechten van de Schatkist te ontduiken, grondt op de overweging dat
"[de eiser], door die op naam van de lasthebber gestelde cheque te kruisen, ongetwijfeld
wist en ook diende te weten dat hij die lasthebber hierdoor dwong om de
cheque in eigen naam te innen, alvorens het geld aan zijn lastgever derwijze over
te maken dat de precieze herkomst van het geld hoe dan ook geheim bleef",
schendt de artikelen 14, 17 en 38 van de wet van 1 maart 1961.
Het onderdeel is gegrond.
De vernietiging van het arrest van 12 december 2006 leidt tot de nietigverklaring
van het arrest van 13 maart 2007 dat er het gevolg van is, zowel wat betreft
de rechtsvordering van de eiser tegen de eerste verweerder als wat betreft de
rechtsvordering van de eiser tegen de tweede verweerder.
Overige grieven
Er is geen grond tot onderzoek van de overige grieven, aangezien deze niet tot
ruimere cassatie kunnen leiden.
Dictum
Het Hof,
Vernietigt het bestreden arrest van 12 december 2006, behalve in zoverre het
arrest het principaal en het incidenteel beroep van de tweede verweerder ontvankelijk
verklaart en uitspraak doet over de nieuwe vordering van de eerste tegen
de tweede verweerder, en verklaart het arrest van 13 maart 2007 nietig.