AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

Nr. 21 - 12.1.09 HOF VAN CASSATIE 101
het begin van het laatste schooljaar, het gebruik van de beschikbare reiskredieten, het
behoud van de diensttelefoon thuis en de brandstofbevoorrading; overeenkomstig, ten
slotte, met wat in de brief van kennisgeving van de (vrijstelling van de verplichting om te
werken) werd aangekondigd, heeft (de eiseres) geleidelijk aan het personeel gevraagd het
werk bij haar te hervatten ((de eiseres) legt, als voorbeeld, brieven voor waarin zij oproept
het werk te hervatten en die zij in mei, juli en september 2000 aan het personeel heeft
gestuurd); zoals de eerste rechter heeft vastgesteld, blijkt uit het voorgaande dat, mocht
(de eiseres) haar contractuele verplichtingen niet zijn nagekomen, quod non, zij op geen
enkel ogenblik, onder gelijk welke vorm, het voornemen te kennen heeft gegeven om de
overeenkomst te beëindigen; (de verweerder) heeft (de eiseres) dus wat dat betreft ten
onrechte beschuldigd van een met beëindiging gelijkstaande fout; (...) aangezien (de
verweerder) niet kan ontkennen dat de brief van 11 april 1999 (die de maatregel tot (vrijstelling
van de verplichting om te werken) ter kennis brengt), nergens (het voornemen) te
kennen geeft om de overeenkomst te beëindigen, onderzoekt hij in zijn conclusie in hoger
beroep (...) het voornemen dat (de eiseres), volgens hem, in de brief van de algemeen
directeur van 16 april 1999 te kennen heeft gegeven; die uiteenzetting treft geen doel,
aangezien (de verweerder) de met beëindiging gelijkstaande fout, die hij (de eiseres)
verwijt, heeft afgeleid uit de maatregel tot (vrijstelling van de verplichting om te werken)
die hem in de brief van 11 juli 1999 is meegedeeld, en niet uit de voornemens die de algemeen
directeur in zijn brief van 16 april 1999 verwoordt; dit geldt des te meer, daar het
voornemen om de overeenkomst voort te zetten, dat verwoord wordt in de brief van 11
juni 1999, waarin kennisgegeven wordt van de maatregel tot (vrijstelling van de verplichting
om te werken), is bevestigd door de uitvoeringsmaatregelen die (de eiseres) vervolgens
heeft getroffen (geleidelijke toekenning, tijdens de periode van (vrijstelling van de
verplichting om te werken), van verschillende bijkomende voordelen); (de verweerder)
beweert, al even tevergeefs, dat de verrichtingen van overdracht en overname op 18 juni
1999 zouden aantonen dat de maatregel tot (vrijstelling van de verplichting om te
werken), in zijn geval, een definitief karakter had en neerkwamen op een 'gedwongen
ontslag' waarbij zijn 'rechtstreekse assistent', de heer Monga, zijn functie definitief zou
overnemen (...); de brief van 17 juni 1999, waarin de hiërarchische meerdere (van de
verweerder) hem vraagt om tot een overdracht/overname over te gaan, bevestigt dat die
vraag wel degelijk is gesteld in het kader van een tijdelijke vrijstelling van de verplichting
om te werken, met als doel om, tijdens die vrijstellingsperiode, de continuïteit in het
beheer van de dossiers te verzekeren : 'in haar in referte vermelde brief bracht de algemene
delegatie u op de hoogte van uw tijdelijke vrijstelling van de verplichting om te
werken. Om ons de gelegenheid te geven onze diensten te reorganisren, verzoeken wij u
om, samen met AC/DIR, de directie AC/EC te willen overdragen en over te nemen; het
document van overdracht/overname dat op 18 juni 1999 werd opgesteld, bevestigt wel
degelijk dat die verrichtingen tot doel hadden de continuïteit te verzekeren in het beheer
van de aan (de verweerder) toevertrouwde dossiers en lopende zaken; uit die documenten
kan geenszins worden afgeleid, zoals (de verweerder) dat doet, dat die verrichtingen een
definitieve beëindiging van de arbeidsovereenkomst impliceerden; wel integendeel, die
documenten bevestigen dat die verrichtingen wel degelijk verband hielden met de maatregel
tot tijdelijke vrijstelling, die uiteraard vereiste dat de dienst tijdens de periode van
(vrijstelling van de verplichting om te werken) verzekerd kon blijven".
Indien het bestreden arrest zo moet worden uitgelegd dat het arrest de eiseres veroordeelt
wegens beëindiging van de arbeidsovereenkomst, door, op grond van artikel 33 van
het Congolees decreet, het bestaan van een met beëindiging gelijkstaande fout te
erkennen, dan antwoordt het niet op de voormelde argumentatie van de eiseres (schending
van artikel 149 van de Grondwet).
III. BESLISSING VAN HET HOF