AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

Nr. 64 - 26.1.09 HOF VAN CASSATIE 259
recht om voorlopig in de vacature te voorzien, indien de statuten niet anders bepalen. In
dat geval zal de algemene vergadering in haar eerstvolgende bijeenkomst de definitieve
benoeming doen" (artikel 519);
"De bestuurders vormen een college. In uitzonderlijke gevallen, wanneer de dringende
noodzakelijkheid en het belang van de vennootschap zulks vereisen, kunnen de besluiten
van de raad van bestuur, ingeval de statuten dat toestaan, worden genomen bij eenparig
schriftelijk akkoord van de bestuurders" (artikel 521);
"De raad van bestuur is bevoegd om alle handelingen te verrichten die nodig of dienstig
zijn tot verwezenlijking van het doel van de vennootschap, behoudens die waarvoor
volgens de wet alleen de algemene vergadering bevoegd is" (artikel 522, §1);
"De raad van bestuur vertegenwoordigt de vennootschap jegens derden en in rechte als
eiser of als verweerder. De statuten kunnen echter aan een of meer bestuurders bevoegdheid
verlenen om alleen of gezamenlijk de vennootschap te vertegenwoordigen. Zodanige
bepaling kan aan derden worden tegengeworpen. De statuten kunnen aan deze bevoegdheid
beperkingen aanbrengen, maar deze beperkingen kunnen, evenmin als de eventuele
verdeling van de taken door de bestuurders overeengekomen, niet aan derden worden
tegengeworpen, ook al is die beperking of verdeling openbaar gemaakt" (artikel 522, §2).
Uit die bepalingen vloeit voort dat een beslissing van een onregelmatig samengestelde
raad van bestuur niet bindend is voor de vennootschap. Bijgevolg is die beslissing, gelet
op het feit dat de wet van 19 maart 1991 de openbare orde raakt, niet tegenstelbaar aan de
werknemer die door de beslissing getroffen wordt, terwijl een dergelijke beslissing niet
rechtsgeldig aan het paritair comité kan worden voorgelegd en ze derhalve als onbestaand
moet worden beschouwd, ook al is geen enkele rechtsvordering ingesteld om haar nietig
te doen verklaren.
Wat dat betreft werpt het arrest vergeefs op dat, krachtens artikel 178 van het Wetboek
van vennootschappen, de nietigverklaring van de beslissing van de raad van bestuur om
de eisers te ontslaan en om deze beslissing met het oog hierop bij het paritair comité
aanhangig te maken, aan de rechtbank van koophandel gevraagd had moeten worden en
dat die rechtbank die beslissing alleen nietig had kunnen verklaren in zoverre er sprake
was van bedrieglijk opzet (artikel 64, 2°, van het Wetboek van vennootschappen).
De artikelen 64, 2°, en 178 van het Wetboek van vennootschappen betreffen de beslissing
die genomen wordt door een algemene vergadering en niet die welke genomen wordt
door een onregelmatig samengestelde raad van bestuur.
Het feit dat de beslissing van de raad van bestuur van de verweerster de bevoegdheden
van die raad niet overschreed, heeft geen belang, daar ze is genomen door een onregelmatig
samengestelde raad van bestuur en, bijgevolg, door een orgaan zonder collegiale
beslissingsmacht.
Het arrest werpt al even vergeefs op dat de eisers geen belang erbij hebben om zich te
beroepen op de nietigheid van de beslissing van de raad van bestuur van de verweerster,
die voortvloeit uit de onregelmatige samenstelling van de raad, aangezien de litigieuze
beslissing net ertoe strekte de wet van 1991 toe te passen.
De beslissing van de raad van bestuur van de verweerster druist in tegen de belangen
van de eisers, en meer bepaald tegen de belangen van openbare orde die de wet van 19
maart 1991 heeft willen beschermen, aangezien, zoals hierboven is aangegeven, de beslissing
is genomen door een onregelmatig samengestelde raad van bestuur, waarin twee
kaderleden van de vennootschap zitting hielden ter vervanging van twee afwezige
bestuurders.
Een dergelijke beslissing kan niet geacht worden door de werkgever te zijn genomen,
de enige die krachtens de wet van 19 maart 1991 bevoegd is om een beschermde werk-