AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

Nr. 78 - 30.1.09 HOF VAN CASSATIE 313
vastgestelde inbreuk op de beginselen van behoorlijk bestuur bij de uitvoering van een
rechterlijke beslissing, niet meer gerechtigd is om deze beslissing uit te voeren. Door de
beweerde inbreuk op de beginselen van behoorlijk bestuur kon de actualiteit van de
desbetreffende titel als zodanig, nl. het arrest van 18 februari 1987, immers niet ter
discussie worden gesteld.
Bovendien kan het uitvoeren van een rechterlijke beslissing, zelfs na verloop van tijd,
hoe dan ook niet worden beschouwd als strijdig met de algemene beginselen van behoorlijk
bestuur, aangezien die uitvoering ertoe strekt een einde te stellen aan een onwettige
toestand, zoals te dezen aan de door het stedenbouwmisdrijf veroorzaakte wederrechtelijke
ruimtelijke toestand.
Door te dezen, in navolging van het beroepen vonnis van de beslagrechter, te oordelen
dat de eiser de uitvoering van het arrest van 18 februari 1987 niet meer kon benaarstigen
en door dienvolgens de handlichting te bevelen van het n.a.v. die uitvoering gelegde
beslag, hieruit volgt dat het hof van beroep in het bestreden arrest dan ook artikel 1498
van het Gerechtelijk Wetboek en het algemeen rechtsbeginsel dat de eerbiediging van de
algemene beginselen van behoorlijk bestuur voorschrijft schendt.
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Eerste onderdeel
Ontvankelijkheid
1. De verweerder werpt op dat het eerste onderdeel van het middel onnauwkeurig
is in zoverre het een schending aanvoert van de artikelen 149 en 153 van
het decreet van 18 mei 1999 houdende de organisatie van de ruimtelijke ordening,
zoals van toepassing voor de wijzigingen door het decreet van 4 juni 2003,
van artikel 68 van het op 22 oktober 1996 gecoördineerde decreet betreffende de
ruimtelijke ordening, zoals van toepassing voor diens opheffing door het decreet
van 18 mei 1999 en van artikel 65 van de wet van 29 maart 1962 houdende organisatie
van de ruimtelijke ordening en van de stedenbouw. Het onderdeel zou
immers niet met de vereiste nauwkeurigheid aanduiden waarin deze bepalingen
zouden geschonden zijn.
2. Het onderdeel voert aan dat uit deze wetsbepalingen volgt dat de dader van
een bouwmisdrijf zelf verplicht is om de door de strafrechter opgelegde herstelmaatregel
uit te voeren. Het preciseert aldus in welk opzicht de bestreden beslissing
een schending uitmaakt van deze wetsbepalingen.
De grond van niet-ontvankelijkheid kan niet worden aangenomen.
Onderdeel
3. Krachtens artikel 6.1 EVRM heeft eenieder bij het vaststellen van zijn
burgerlijke rechten en verplichtingen of bij het bepalen van de gegrondheid van
een tegen hem ingestelde strafvervolging, recht op de behandeling van zijn zaak
binnen een redelijke termijn.
4. Dit recht strekt zich uit tot het recht op een tijdige uitvoering van een definitieve
veroordelende rechterlijke beslissing, hetgeen impliceert dat dergelijke
beslissing niet abnormaal lang zonder uitwerking mag blijven als gevolg van het