AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

172 HOF VAN CASSATIE 16.1.09 - Nr. 42
nieuwing te bekomen. Beide artikels gaan evenwel over en pachtoverdracht aan bevoorrechte
familieleden.
5. De verpachters kunnen worden gevolgd waar zij stellen dat artikel 35 van de
Pachtwet in deze zaak niet van toepassing is, maar niet omwille van het feit dat deze
handelt over een bevoorrechte pachtoverdracht, maar wel omwille van het feit dat deze
artikelen bepalen op welke wijze pachtvernieuwing wordt verkregen, discussie die hier
niet ter sprake is.
De kennisgeving van de pachtoverdracht aan de verpachter, zoals die werd voorzien in
artikel 35 ev. van de Pachtwet, heeft enkel belang indien de overnemer een pachtvernieuwing
wenst te bekomen, maar raakt niet aan de pachtoverdracht zelf.
6. Zoals reeds gesteld gebeurde de pachtoverdracht in deze zaak overeenkomstig artikel
34 van de pachtwet en dient de vraag te worden gesteld of deze pachtoverdracht een
kennisgeving vereist aan de verpachter teneinde tegenstelbaar zijn.
Artikel 34 van de Pachtwet voorziet uitdrukkelijk dat de pachtoverdracht, zonder
toestemming van de verpachter, kan gebeuren indien de pacht geheel wordt overgedragen
en aan een afstammeling of welbepaalde personen.
De verpachters hebben op 1 januari 2005 hun beroepsactiviteiten stopgezet en hun
volledig landbouwbedrijf te Linter overgelaten aan hun zoon D.S. Aan de voorwaarden
gesteld door artikel 34 van de Pachtwet werd derhalve voldaan, zodanig dat de pachtoverdracht
rechtsgeldig gebeurde.
Artikel 34 van de Pachtwet stelt geen bijzondere vereiste inzake kennisgeving aan de
verpachter.
Artikel 34 van de Pachtwet wijkt daarin af van het gemene recht.
Bovendien verwijst artikel 57 van de Pachtwet, dat bepaalt op welke wijze de kennisgevingen
op straffe van nietigheid moeten worden gedaan in pachtzaken ook niet naar
artikel 34 van de Pachtwet, wat opnieuw bevestigt dat artikel 34 geen kennisgeving aan de
verpachter vereist.
De overdracht van pacht die door de pachter aan zijn afstammeling is gedaan zonder
toelating van de verpachter, kan aan deze worden tegengeworpen zonder dat moet
voldaan zijn aan de pleegvormen betreffende de overdracht van schuldvordering. Uit het
onderling verband tussen de artikelen 34, 35 en 57 van de Pachtwet volgt dat de overdracht
van de pacht die aan de in artikel 34 van die wet bepaalde personen is gedaan
zonder de toelating van de verpachter, aan deze kan worden tegengeworpen, zonder dat
moet zijn voldaan aan de pleegvormen die in artikel 1690 van het Burgerlijk Wetboek is
voldaan (Cass. 30 maart 2006, A.R. C.03.0193.N, www. cass. be).
De verpachters kunnen dan ook niet voorhouden dat de pachtoverdracht aan hun niet
tegenstelbaar zou zijn omdat zij voor de kennisname ervan reeds een opzeg hadden
gegeven aan de verpachter. De opzeg dateerde immers van na de pachtoverdracht.
7. Artikel 34 van de Pachtwet voorziet verder nog dat de overnemer in al de rechten en
verplichtingen die uit de pacht voortvloeien treedt, maar dat de overdrager met hem hoofdelijk
gehouden blijft tot de verplichtingen die uit de pacht zijn ontstaan.
Deze bepaling heeft tot gevolg dat de pachtrechten nog alleen door de pachtovernemer
kunnen worden uitgeoefend, terwijl de verpachter de naleving van alle verplichtingen kan
eisen zowel van de pachtoverlater als van de pachtovernemer.
Het is hierbij zonder belang of de betrokken verplichtingen al dan niet na de pachtoverdracht
of al dan niet na de eventuele kennisgeving van deze overdracht aan de verpachter
zijn ontstaan (Eeckloo R. en Gotzen R., Pacht en voorkoop, Leuven, Uitgave van de
Belgische Boerenbond, 1990, 270).