AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

20 HOF VAN CASSATIE 5.1.09 - Nr. 4
werd verricht. Volgens de (eiser) werd de premie meer bepaald uitbetaald om de ongemakken
van een reorganisatie binnen de arbeidsrelatie te vergoeden.
Het (arbeids)hof is van oordeel dat de eerste rechters deze kwestie op oordeelkundige
wijze hebben beoordeeld. Het (arbeids)hof sluit zich bij hun beslissing, die op goede
gronden werd genomen, aan.
Het (arbeids)hof is, zoals de eerste rechters van oordeel, dat de toegekende gelden geen
arbeid hebben gecompenseerd maar een aantal ongemakken, waaronder het personeel te
lijden had gehad. Blijkbaar werd aan diegenen die van deze ongemakken gespaard bleven
(de recent in dienst gekomen werknemers), geen vergoeding uitbetaald.
Het is ook duidelijk dat de personeelsdirecteur deze bedragen als echte vrijgevigheden
bestempelde.
Het (arbeids)hof bevestigt, wat dit onderdeel betreft, de beslissing van de eerste rechters"
(arrest, p.8 - 9).
De eerste rechter, waarvan het bestreden arrest vaststelde dat hij deze kwestie op
oordeelkundige wijze heeft beoordeeld, en bij wiens beslissing het arbeidshof zich
aansloot, oordeelde als volgt:
In casu ging het om een waarderingspremie die werd betaald ter compensatie van de
bijzondere last die de werknemers hadden ondervonden door de doorgevoerde reorganisatie.
Het ging hier duidelijk om een eenmalige gift, die niet onder te brengen is onder artikel
2, 3°, van de Loonbeschermingswet.
De (eiser) toont trouwens op geen enkele wijze het loonkarakter aan.
Tevergeefs verwijst de eiser naar de cassatierechtspraak (zoals Cass., 20 april 1977)
waar het principe werd gevestigd dat het loonkarakter niet aan een premie wordt
ontnomen door het loutere feit dat er geen recht op die premie bestaat voor de toekomst.
(...)
Welnu, de premie waarvan hier sprake, werd niet toegekend als tegenprestatie voor
geleverde arbeid. Ze werd wel toegekend als compensatie voor de last die het personeel
had ondervonden als gevolg van een reeks wijzigingen en reorganisaties in het bedrijf.
Die last staat los van de arbeid zelf. Deze vergoeding, die een aantal ongemakken moest
compenseren, heeft geen loonkarakter" (vonnis van 20 december 2004 van de Arbeidsrechtbank
te Antwerpen; p.16 - 17, 3.3.2.5).
Grieven
1. Luidens de artikelen 14 van de RSZ-wet en 23 van de Algemene beginselenwet
sociale zekerheid worden de sociale zekerheidsbijdragen berekend op basis van het loon
van de werknemer zoals gedefinieerd in artikel 2 van de Loonbeschermingswet.
2. Artikel 2, eerste lid, van de Loonbeschermingswet bepaalt dat onder het begrip loon
moet worden verstaan, het loon in geld en de in geld waardeerbare voordelen waarop de
werknemer ingevolge zijn dienstbetrekking recht heeft ten laste van de werkgever.
Deze definitie omvat, enerzijds, al wat loon is in de eigenlijke arbeidsrechtelijke betekenis,
d.w.z. elk voordeel dat de werkgever aan zijn werknemer toekent als tegenprestatie
voor arbeid verricht krachtens de arbeidsovereenkomst, anderzijds, bij uitbreiding van het
arbeidsrechtelijke loonbegrip, elk voordeel dat ingevolge de dienstbetrekking wordt
verleend zonder dat daar rechtstreeks een arbeidsprestatie tegenover staat.
3. Wanneer het voordeel wordt toegekend als tegenprestatie van ter uitvoering van de
arbeidsovereenkomst verrichte arbeid, dan ontstaat het recht op dat voordeel door het
verrichten van de arbeid zelf. Indien het voordeel niet de tegenprestatie uitmaakt van ter
uitvoering van de arbeidsovereenkomst verrichte arbeid, dan kan de werknemer lastens