AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

26 HOF VAN CASSATIE 5.1.09 - Nr. 5
arbeidsovereenkomst gesloten voor onbepaalde tijd op onregelmatige wijze beëindigt,
gehouden de andere partij een vergoeding te betalen die gelijk is aan het lopend loon en
de voordelen verworven krachtens de overeenkomst overeenstemmende hetzij met de
duur van de opzeggingstermijn, hetzij met het resterende gedeelte van die termijn.
Om de opzeggingsvergoeding te berekenen dient aldus de duur van de opzeggingstermijn
die door de onregelmatig beëindigende partij in acht had dienen genomen te worden,
bepaald te worden.
Krachtens artikel 82, §3, eerste lid, van de Arbeidsovereenkomstenwet, wordt, wanneer
het jaarlijks loon van de bediende de in dat artikel bepaalde grens overschrijdt, de door de
werkgever ten aanzien van de bediende in acht te nemen opzeggingstermijn vastgesteld
hetzij bij overeenkomst, gesloten ten vroegste op het ogenblik waarop de opzegging wordt
gegeven, hetzij, indien de partijen geen dergelijke overeenkomst hebben gesloten, door de
rechter. Indien de partijen niet tot een akkoord komen, behoort het dus aan de rechter om
de opzeggingstermijn te bepalen.
Het arbeidshof beslist dat de verweerster (werkgever) op grond van artikel 39, §1, van
de Arbeidsovereenkomstenwet aan de eiser (werknemer) een opzeggingsvergoeding is
verschuldigd (blz. 19, punt 1, van het bestreden arrest).
Uit de vaststellingen van het arbeidshof in het bestreden arrest en de stukken waarop
het Hof vermag acht te slaan, blijkt dat de eiser een bediende was wiens jaarloon de in
artikel 82, §3, eerste lid, van de Arbeidsovereenkomstenwet bepaalde grens overschrijdt,
en dat tussen de partijen geen overeenkomst werd gesloten over de duur van de opzeggingstermijn.
De duur van de opzeggingstermijn die door de verweerster (werkgever) ten aanzien van
de eiser (werknemer) in acht genomen had dienen te worden, dient aldus, overeenkomstig
artikel 82, §3, eerste lid, van de Arbeidsovereenkomstenwet, bij ontstentenis van overeenkomst
gesloten ten vroegste op het ogenblik waarop de opzegging werd gegeven, door de
rechter bepaald te worden.
(...)
1.2. Tweede onderdeel
1.2.1. De door de rechter vast te stellen opzeggingstermijn die een werkgever ten
aanzien van een bediende wiens jaarloon de in artikel 82, §3, eerste lid, van de Arbeidsovereenkomstenwet
bepaalde grens overschrijdt, in acht had moeten nemen en die als
basis moet dienen voor de berekening van de door de werkgever verschuldigde opzeggingsvergoeding,
moet worden bepaald met inachtneming van de op het tijdstip van de
kennisgeving van de opzegging of het ontslag bestaande kans voor de bediende om
spoedig een gelijkwaardige en passende dienstbetrekking te vinden.
De kans voor de bediende om spoedig een gelijkwaardige en passende dienstbetrekking
te vinden, moet door de rechter worden bepaald "gelet op" de anciënniteit van de
bediende, zijn leeftijd, de belangrijkheid van zijn functie en het bedrag van zijn loon,
naargelang van de elementen eigen aan de zaak.
De rechter dient bij de bepaling van de duur van de hier bedoelde in acht te nemen
opzeggingstermijn slechts rekening te houden met de feiten die bestonden op het tijdstip
van het ontslag in zoverre die feiten de voor de bediende bestaande kans om spoedig een
gelijkwaardige en passende dienstbetrekking te vinden, beïnvloeden.
De rechter mag dus bij de bepaling van de duur van die opzeggingstermijn geen rekening
houden met gedragingen of omstandigheden die zich na het ontslag hebben voorgedaan
of zich eventueel zouden kunnen voordoen, noch met feiten die de mogelijkheid
voor de bediende om een gelijkwaardige en passende dienstbetrekking te vinden, niet
beïnvloeden.