AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

248 HOF VAN CASSATIE 26.1.09 - Nr. 62
De zaak is bij beschikking van 9 januari 2009 van de eerste voorzitter
verwezen naar de derde kamer.
Raadsheer Christine Matray heeft verslag uitgebracht.
Advocaat-generaal Jean-Marie Genicot heeft geconcludeerd.
II. CASSATIEMIDDELEN
De eiseres voert de volgende twee middelen aan.
Eerste middel
Geschonden wettelijke bepalingen
- de artikelen 9 en 31 van de wet van 11 juni 1874 betreffende de verzekeringen in het
algemeen;
- de artikelen 6, 1108 tot 1110, 1134, 1234, 1319, 1320 en 1322 van het Burgerlijk
Wetboek;
- artikel 149 van de Grondwet;
- algemeen rechtsbeginsel "Quod nullum est, nullum producit effectum", zoals het met
name volgt uit de artikelen 1108 tot 1110, 1134 en 1234 van het Burgerlijk Wetboek.
Aangevochten beslissing
Het arrest beslist dat de eiseres, bij het sluiten van het tweede akkoord tussen de
partijen, inlichtingen voor de verweerder heeft verzwegen, waardoor de verweerder de
verzekeringsdekking terecht niet heeft verstrekt.
Het arrest verantwoordt die beslissing op grond van alle redenen die hier thans als
volledig weergegeven worden beschouwd, en met name om de volgende redenen :
"15. (De verweerder) beroept zich in hoofdorde op de nietigheid van de verzekeringspolis
wegens verzwijging door zijn verzekerde.
16. De wetgever heeft exportkredietverzekeringen uit het toepassingsgebied van de wet
op de verzekeringen willen uitsluiten. De verhouding tussen de partijen wordt bijgevolg
geregeld door het gemeen recht en, meer in het bijzonder, door de overeenkomst die ze
gesloten hebben en die de partijen strekt tot wet.
17. De algemene polis die (de verweerder) op 26 oktober 1990 heeft opgemaakt,
verwijst naar de algemene voorwaarden '681-90' (hierna 'de algemene voorwaarden').
Artikel 6 van de algemene voorwaarden bepaalt het volgende :
'6.1. De verzekerde moet alle hem bekende gebeurtenissen en omstandigheden
meedelen die van invloed kunnen zijn op de beoordeling van de te verzekeren risico's
door (de verweerder).
6.2. Elke onjuiste opgave van de verzekerde en elke verzwijging, zowel op het tijdstip
waarop de aanvraag wordt ingediend als tijdens de verzekeringsperiode, maken de verzekering
van rechtswege nietig'.
18. Om de gegrondheid van het standpunt (van de verweerder) te beoordelen, moet de
rechter het tijdstip van de aanvaarding van de debiteur, d.i. 1 oktober 1991, in aanmerking
nemen. In dit document wordt immers met terugwerkende kracht, tot 10 juni 1991, de
dekking van het risico gepreciseerd, en met name (de dekking van het risico van het) 'in
gebreke blijven van de debiteur (met inbegrip van het aan de schuldvergelijking
verbonden risico)'.
De omvang van de dekking wordt (als volgt) omschreven :
'de bedragen die nog door H.F.A. (debiteur van de eiseres) verschuldigd zouden zijn, na