AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

130 HOF VAN CASSATIE Nr. 34 - 15.1.09
Nr. 34
1° KAMER - 15 januari 2009
GEMEENTE-, PROVINCIE- EN PLAATSELIJKE BELASTINGEN —
GEMEENTEBELASTINGEN - STAD BRUSSEL - BELASTINGVERORDENING -
VERWAARLOOSDE GEBOUWEN EN PERCELEN - BELASTING - VOORWAARDE - VASTSTELLING VAN
VERWAARLOZING - INHOUD
Uit de artikelen 1, 2 en 5 van de belastingverordening van de stad Brussel van 18
december 1995 die voor de dienstjaren 1996 tot 2000 een belasting heft op de volledig of
gedeeltelijk verwaarloosde gebouwen en op de niet bebouwde verwaarloosde percelen,
volgt dat de staat van verwaarlozing, als bedoeld in artikel 2, de gegevens moet bevatten
die de staat van verwaarlozing van het gebouw aantonen, aangezien geen belasting kan
worden geheven als die voorwaarde niet is vervuld.
(STAD BRUSSEL T. V.)
ARREST (vertaling)
(A.R. F.07.0001.F)
I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF
Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest, op 7 juni 2006 gewezen door het
Hof van Beroep te Brussel.
De voorzitter Christian Storck heeft verslag uitgebracht.
Advocaat-generaal André Henkes heeft geconcludeerd.
II. CASSATIEMIDDELEN
De eiseres voert in haar verzoekschrift één middel aan.
Geschonden wettelijke bepalingen
- de artikelen 1, 2 en 5 van de verordening van de stad Brussel van 18 december 1995
tot heffing van een belasting op de verwaarloosde gebouwen voor de dienstjaren 1996 tot
2000.
Aangevochten beslissingen
Het arrest heeft vastgesteld, deels met verwijzing naar de vaststellingen van de eerste
rechter, dat een agent van eiseres op 27 oktober 1999 een vaststelling van verwaarlozing
heeft opgesteld voor een gebouw dat in de stad Brussel is gelegen en waarvan de
verweerder het vruchtgebruik heeft; die vaststelling vermeldt dat "het goed (...) uiterlijke
kenmerken vertoont waaruit kan worden afgeleid dat het niet bewoond of niet geëxploiteerd
wordt"; "afval van leidingen, dakgoten in slechte staat, sporen van waterinsijpeling";
dat die vaststelling bij brief van 15 december 1999 ter kennis van de verweerder werd
gebracht; dat op 21 december 2000 een belasting van 388.800 frank voor het dienstjaar
2000 ten laste van de verweerder werd ingekohierd en dat hem op 19 januari 2001 een
aanslagbiljet werd verstuurd; dat de verweerder na het afwijzen van zijn bezwaarschrift
door het college van burgemeester en schepenen van de eiseres een beroep heeft ingesteld
bij de Rechtbank van Eerste Aanleg te Brussel; dat die rechtbank de ontheffing van de litigieuze
aanslag heeft bevolen omdat "de drie gegevens die in de vaststelling worden
vermeld op zichzelf niet volstaan om aan te tonen of te vermoeden dat het gebouw
bewoond noch geëxploiteerd werd; dat de [eiseres] geen enkel ander bewijselement
aanvoert, zoals het bevolkingsregister of een vaststelling dat er in het gebouw geen enkele