AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

84 HOF VAN CASSATIE 9.1.09 - Nr. 19
waaruit de verplichting tot betaling van dergelijke rechten voortvloeide, niet van
de belastingschuldige is opgeëist.
2. Er is sprake van navordering in de zin van deze verordening wanneer de
betalingsverplichting volgt uit de niet-naleving van de voorwaarden van een
bepaalde douaneregeling. De omstandigheid dat er geen aangifte waaruit de
verplichting tot betaling voortvloeit, zou zijn uitgereikt, is niet doorslaggevend
voor de toepassing van die verordening.
Dit blijkt onder meer ook uit het arrest van 7 september 1999, De Haan,
C-61/98, waarbij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen oordeelt
betreffende een douaneschuld ontstaan in 1993, die niet was opgeëist van de
belastingschuldige, voor goederen aangegeven met T1-documenten maar wederrechtelijk
aan het douanetoezicht in de EG onttrokken, dat de verschuldigde
rechten konden worden nagevorderd overeenkomstig artikel 2.1 van de voormelde
verordening.
3. Het middel dat aanvoert dat van navordering geen sprake is in de gevallen
waarin geen aangifte is aangereikt waaruit de verplichting tot betaling voortvloeit,
of in de gevallen waarin een aangifte is gedaan van T1-documenten, maar
die niet zijn aangezuiverd, faalt naar recht.
Tweede middel
Derde onderdeel
Grond van niet-ontvankelijkheid
4. De verweerster voert aan dat het onderdeel dat opkomt tegen de beslissing
van de appelrechter dat de douaneschuld verjaard is, ook al was het gegrond, niet
tot cassatie kan leiden. De beslissing van de appelrechter dat de eiser de schuld
niet meer kan invorderen, zou immers naar recht verantwoord zijn door de
beslissing dat de douaneschuld niet werd geboekt.
5. Het bestreden arrest houdt echter niet de beslissing in dat de schuld niet
meer kon worden ingevorderd omdat de douaneschuld niet was geboekt.
De grond van niet-ontvankelijkheid moet worden verworpen.
Onderdeel
6. Krachtens artikel 2.1, tweede lid, van de Verordening (EEG), nr. 1697/79,
kan de procedure tot navordering van de niet-geheven rechten niet meer worden
ingeleid na een termijn van drie jaar vanaf de dag waarop het oorspronkelijk van
de belastingschuldige opgeëiste bedrag is geboekt, of, indien geen boeking heeft
plaatsgevonden, vanaf de dag waarop de douaneschuld ter zake van het
betrokken goed is ontstaan.
Artikel 3 van deze verordening bepaalt dat wanneer de bevoegde autoriteiten
constateren dat zij ingevolge een strafrechtelijk vervolgbare handeling niet in
staat waren het juiste bedrag van de wettelijk verschuldigde rechten bij invoer of
bij uitvoer ter zake van het betrokken goed vast te stellen, de in artikel 2 vastgestelde
termijn niet van toepassing is.