AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

108 HOF VAN CASSATIE 13.1.09 - Nr. 23
7. De overige grieven kunnen niet tot ruimere cassatie of tot cassatie zonder
verwijzing leiden.
Omvang van de cassatie
8. Daar de appelrechters één enkele straf hebben opgelegd voor de in de telastleggingen
A en C omschreven misdrijven en voor het misdrijf bedoeld in de
telastlegging B, en hun oordeel over de verjaring van de strafvordering voor alle
misdrijven gesteund hebben op de onwettigheid van de beslissing betreffende de
verjaring van de strafvordering over het misdrijf, vermeld onder de telastlegging
B (gebruik van valse stukken), heeft zulks de vernietiging van de volledige
veroordeling op strafgebied tot gevolg.
De hierna uit te spreken vernietiging van de beslissing op de strafvordering
tegen de eiser brengt de vernietiging mee van de beslissing op de tegen die eiser
ingestelde burgerlijke rechtsvorderingen die er het gevolg van is.
Dictum
Het Hof,
Vernietigt het bestreden arrest, in zoverre het uitspraak doet over de tegen de
eiser I ingestelde strafvordering en burgerlijke rechtsvorderingen.
Verwerpt het cassatieberoep van de eiser II.
Beveelt dat van dit arrest melding zal worden gemaakt op de kant van het
gedeeltelijk vernietigde arrest.
Laat de kosten van het cassatieberoep van de eiser I ten laste van de Staat.
Veroordeelt de eiser II in de kosten van zijn cassatieberoep.
Verwijst de aldus beperkte zaak naar het Hof van Beroep te Antwerpen.
13 januari 2009 – 2° kamer – Voorzitter: de h. Forrier, afdelingsvoorzitter – Verslaggever:
de h. Van hoogenbemt – Gelijkluidende conclusie van de h. Duinslaeger, advocaatgeneraal
– Advocaat: mr. E. Pringuet, Gent.
Nr. 24
2° KAMER - 13 januari 2009
1º CASSATIEMIDDEL — STRAFZAKEN — ALGEMEEN - FORMULERING -
VOORWAARDEN WAARAAN MOET ZIJN VOLDAAN
2º CASSATIEMIDDEL — STRAFZAKEN — ONDUIDELIJK MIDDEL -
DOORLOPENDE TEKST MET OPSOMMING VAN FEITEN EN OPMERKINGEN ZONDER BAND MET DE
BESTREDEN BESLISSING - ONTVANKELIJKHEID
1º en 2° Alhoewel in strafzaken hiervoor geen bijzondere vormvoorschriften gelden, moeten
de grieven in de memorie of in het verzoekschrift derwijze geformuleerd zijn, dat het Hof
daaruit kan opmaken welke miskenning van een rechtsvorm of welke wetschending de