AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

78 HOF VAN CASSATIE 9.1.09 - Nr. 19
3. Bij dagvaarding van 24 januari 1997 vorderden de Belgische Staat en de
eiser, de veroordeling van de verweerster tot betaling van de verschuldigde
invoerheffingen.
III. CASSATIEMIDDELEN
De eiser voert in zijn verzoekschrift twee middelen aan.
Eerste middel
Geschonden wettelijke bepalingen
- de artikelen 1, 2, 3, 4 en 5 van de EEG-Verordening nr. 1697/79 van de Raad van 24
juli 1979 inzake de navordering van de rechten bij invoer of uitvoer die niet van de belastingschuldige
zijn opgeëist voor goederen welke zijn aangegeven voor een douaneregeling
waaruit de verplichting tot betaling van dergelijke rechten voortvloeide;
- artikel 149 van de gecoördineerde Grondwet van 17 februari 1994.
Aangevochten beslissingen
Bij arrest van 27 juni 2006 verklaart het Hof van Beroep te Antwerpen het hoger
beroep van de eiser ontvankelijk en deels gegrond, hervormt het bestreden vonnis voor
zover het de vordering van beide (eisers) ontvankelijk verklaart, opnieuw wijzende,
verklaart de vordering van de Belgische Staat niet ontvankelijk en de vordering van de
eiser ontvankelijk, zegt voor recht dat de eisers vordering verjaard is en veroordeelt (de
eiser en de Belgische Staat) tot de kosten van het geding.
Deze beslissing is onder meer op volgende overwegingen gestoeld:
"(De verweerster) heeft in de loop van 1992 een aantal zendingen melkpoeder, afkomstig
uit derde landen, aangegeven onder document T1, dit wil zeggen als niet-communautaire
goederen voor communautair douanevervoer. In 1992 gebeurde dergelijk communautair
douanevervoer overeenkomstig de verordening EEG 222/77 onder de verantwoordelijkheid
van de aangever die zich verplicht, door de aangifte tot het regelmatig
verrichten van het douanevervoer. De aangever is verplicht de goederen binnen de
gestelde termijn ongeschonden aan het kantoor van bestemming aan te bieden, met inachtneming
van de door de bevoegde autoriteiten getrokken identificatiemaatregelen, en de
bepalingen na te leven betreffende de regeling van communautair douanevervoer.
Dit communautair douanevervoer is slechts voltrokken wanneer de zending aan het
kantoor van bestemming wordt aangebracht.
Uit het proces-verbaal van 29 november 1994, opgesteld door de administratie der
douane en accijnzen, blijkt dat een aantal van de aldus door (de verweerster) aangegeven
zendingen niet geldig aan het kantoor van bestemming werden aangebracht en dat de T1documenten
niet werden aangezuiverd. De goederen zouden in werkelijkheid aan de doorvoer
onttrokken zijn en op onregelmatige wijze, met name door sluikinvoer, in België
aangeleverd worden en in verbruik gesteld.
Volgens (de eiser en de Belgische Staat) heeft (de verweerster) niet voldaan aan haar
verplichtingen als aangever om het bewijs te leveren dat de goederen binnen de termijn
aan de bestemming zijn aangekomen, en de documenten aan te zuiveren en is (de
verweerster) aansprakelijk voor de douaneschuld die daaruit is ontstaan, namelijk de betaling
van de verschuldigde invoerheffing, zijnde 1.886.354 frank (document 01545) +
1.946.952 frank (document 04007) + 1.937.629 frank (document 02093) + 1.937.629
frank (document 02094) + 1.919.566 frank (document 04205) + 1919.566 frank (document
04154) + 1.919.566 frank (document 04151) + 1919.566 frank (document 04236) +
1.919.566 frank (document 04118) + 1919.566 frank (document 04153) + 1.949.399 frank
(document 04521) + 1.949.399 frank (document 04619) + 1949.399 frank (document