AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

60 HOF VAN CASSATIE 7.1.09 - Nr. 15
verzoekschrift tot invrijheidstelling.
De eiser voert in een memorie die aan dit arrest is gehecht, een middel aan.
Raadsheer Paul Mathieu heeft verslag uitgebracht.
Advocaat-generaal Damien Vandermeersch heeft geconcludeerd.
II. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Middel
De eiser is aangehouden ter uitvoering van een veroordeling bij verstek door
de politierechtbank te Luik, van 21 april 2008.
Bij een op tegenspraak gewezen vonnis van 19 november 2008 heeft die rechtbank
het verzet dat door de eiser binnen de buitengewone termijn is ingesteld,
niet ontvankelijk verklaard wegens laattijdigheid.
Op 27 november 2008 heeft de eiser tegen dat vonnis hoger beroep ingesteld.
De correctionele rechtbank te Luik heeft over dat rechtsmiddel nog geen
uitspraak gedaan.
Op 19 december 2008 heeft de eiser bij die rechtbank een verzoekschrift tot
invrijheidstelling ingediend. Het bestreden vonnis verklaart dat verzoekschrift
niet ontvankelijk om reden dat de eiser niet krachtens een bevel tot onmiddellijke
aanhouding is aangehouden.
Artikel 27, §2, van de wet van 20 juli 1990 betreffende de voorlopige hechtenis
beperkt er zich evenwel niet toe de verzetdoende partij het recht toe te
kennen een verzoekschrift tot invrijheidstelling in te dienen wanneer hij krachtens
dergelijk bevel is aangehouden. Uit de tweede zin van die paragraaf blijkt
immers dat die invrijheidstelling onder dezelfde voorwaarden kan worden aangevraagd
door wie aangehouden is op grond van een veroordeling bij verstek,
waartegen verzet binnen de buitengewone termijn is aangetekend.
Door het hoger beroep was nog niet met een in kracht van gewijsde gegane
beslissing uitspraak gedaan over de ontvankelijkheid van het verzet dat de eiser
tegen het veroordelend vonnis had ingesteld, ter uitvoering waarvan hij van zijn
vrijheid was beroofd. De eiser had dus het recht zijn invrijheidstelling te vragen.
Aangezien het bestreden vonnis het tegendeel beslist, verantwoordt het zijn
beslissing niet naar recht.
Het middel is in zoverre gegrond.
Er is geen grond om te antwoorden op het overige gedeelte van het middel dat
niet tot vernietiging zonder verwijzing kan leiden.
Dictum
Het Hof,
Vernietigt het bestreden vonnis.