AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

Nr. 77 - 29.1.09 HOF VAN CASSATIE 303
adres voor ieder van hen vermeldden en waarin zij geen woonplaats meer kozen
op het kantoor van de advocaten die hen voor de feitenrechter hadden bijgestaan.
De verzoekster wijst erop dat de afwezigheid van woonplaatskeuze voor de
tegenpartijen geen gewettigd voordeel oplevert maar voor haar, gelet op de
buitengewone omstandigheden van de zaak, wel dermate nadelige gevolgen
heeft dat zij haar recht op toegang tot de cassatierechter in het gedrang brengen.
Vervolgens vraagt zij de toestemming om het cassatieverzoekschrift te betekenen
aan de in het arrest vermelde gekozen woonplaats van de partijen tegen wie het
cassatieberoep is gericht.
Artikel 1079, eerste lid, van het Gerechtelijk Wetboek bepaalt dat de voorziening
wordt ingesteld door op de griffie van het Hof van Cassatie een verzoekschrift
in te dienen, dat in voorkomend geval vooraf wordt betekend aan de partij
tegen wie de voorziening is gericht.
Uit die bepaling volgt dat, afgezien van het geval dat er geen tegenpartij is, de
eiser in cassatie het verzoekschrift moet betekenen aan de partijen tegen wie hij
zijn cassatieberoep richt.
Die betekening wordt geregeld door de artikelen 32 en volgende van het
Gerechtelijk Wetboek.
Het verzoekschrift strekt ertoe het debat te voorkomen dat voor het Hof eventueel
zou worden gevoerd over de ontvankelijkheid van het cassatieberoep indien
de verzoekster, in plaats van zich te schikken naar die regels zoals zij van toepassing
zijn bij ontstentenis van woonplaatskeuze, het cassatieverzoekschrift zou
betekenen aan de gekozen woonplaats die in het arrest wordt vermeld of, met
andere woorden, het strekt ertoe vooraf ontslagen te worden van de verplichting
om zich naar die regels te schikken, indien zou worden beslist dat de woonplaatskeuze
geen uitwerking kan krijgen.
Terwijl de rechtspleging op eenzijdig verzoekschrift enkel kan worden
gevolgd in de uitdrukkelijk in de wet bepaalde gevallen, verleent geen enkele
wetsbepaling het recht om in een eenzijdig verzoekschrift bij het Hof een vordering
aanhangig te maken die de oogmerken van de verzoekster nastreeft.
Het in artikel 6.1 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens
en de fundamentele vrijheden vastgelegde recht op toegang tot de cassatierechter
kan niet verantwoorden dat over de afwijkingen van de gewone regels inzake de
ontvankelijkheid van de cassatieberoepen een debat wordt gevoerd voor het
instellen van het cassatieberoep zelf.
Het verzoek is niet ontvankelijk.
Dictum
Het Hof,
Wijst het verzoek af.
Veroordeelt de verzoekster in de kosten.