AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

122 HOF VAN CASSATIE 14.1.09 - Nr. 30
werd verklaard.
Het bestreden arrest wijzigt deze beschikking en beveelt dat de eiser ter
beschikking zou blijven van de Dienst Vreemdelingenzaken.
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Middel
De eiser, die niet voor de kamer van inbeschuldigingstelling heeft geconcludeerd,
voert in hoofdzaak aan dat de appelrechters het reële gevaar voor de openbare
orde en de veiligheid van het land dat zijn aanwezigheid op het grondgebied
betekent, op stereotiepe wijze hebben beoordeeld. Hij voert aan dat hij zich sinds
zijn strafrechtelijke veroordeling gebeterd heeft, sedert meer dan dertien
maanden administratief is aangehouden, niet naar zijn land van herkomst kan
worden teruggezonden, zoals blijkt uit een advies van 29 mei 2008 van de
commissaris-generaal voor de vluchtelingen en staatlozen en er andere oplossingen
bestaan dan zijn hechtenis zonder tijdslimiet in een gesloten centrum.
In zoverre het onderzoek van het middel een onderzoek van feitelijke gegevens
vereist waarvoor het Hof niet bevoegd is, is het niet ontvankelijk.
De opdracht van de onderzoeksgerechten die met toepassing van artikel 72,
tweede lid, van de wet van 15 december 1980 uitspraak doen, is alleen om na te
gaan of de maatregelen van vrijheidsberoving of tot verwijdering van het grondgebied
in overeenstemming zijn met de wet.
Daaruit volgt dat geen onwettigheid kan worden afgeleid uit het feit alleen dat
de administratieve overheid de vreemdeling een hechtenismaatregel oplegt die
bij wet is bepaald, ook al konden er andere minder dwingende maatregelen
worden genomen.
Met toepassing van artikel 54, §2, tweede lid, van de wet van 15 december
1980, kan de minister in uitzonderlijk ernstige omstandigheden, de vreemdeling
die een asielaanvraag heeft ingediend, voorlopig ter beschikking stellen van de
Regering indien hij het nodig acht voor de handhaving van de openbare orde of
de veiligheid van het land.
Krachtens artikel 5.1.f, van het Verdrag tot Bescherming van de Rechten van
de Mens en de Fundamentele Vrijheden, mag niemand zijn vrijheid worden
ontnomen, behalve, op wettelijke wijze, in het geval van met name rechtmatige
detentie van een persoon waartegen een uitwijzingsprocedure loopt.
De hechtenis van een vreemdeling is in dat geval op zichzelf geen onmenselijke
of onterende behandeling en is het evenmin wanneer de lopende uitwijzingsprocedure
voorlopig wordt opgeschort in afwachting van een beslissing
over de aanvraag van die vreemdeling tot toekenning van het statuut van vluchteling.
Met overname van de redenen van de vordering van het openbaar ministerie,
oordeelt het arrest in hoofdzaak dat de hechtenis van de eiser in overeenstem-