AC 01 2009 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

Nr. 58 - 22.1.09 HOF VAN CASSATIE 237
aangevoerd volgens hetwelk de eiseressen niet in aanmerking kwamen voor toewijzing
van het dossier, om hun offerte te verwerpen,maar dat ze zich alleen had toegespitst op de
redenen die de grond van de zaak betroffen, d.w.z. op de bewering dat de offerte van de
eiseressen minder interessant was, en niet op het argument dat die offerte niet ontvankelijk
was.
Indien het bestreden arrest, dat zich aansluit bij het standpunt van de verweerster,
beslist dat de offerte automatisch en onafhankelijk van de wil van de verweerster nietig
was, en dat de verweerster niet van die nietigheid afstand kon doen zonder voormeld
artikel 25 te overtreden, dan antwoordt het geenszins op dat verweer, volgens hetwelk de
verweerster zich nooit op dat argument had gebaseerd om de offerte van de eiseressen te
verwerpen, maar zich alleen op de redenen betreffende de grond van de zaak had gebaseerd.
Het bestreden arrest antwoordt niet op dit omstandig middel en is derhalve niet regelmatig
met redenen omkleed (schending van artikel 149 van de Grondwet).
Tweede onderdeel
De gewijzigde artikelen 49 en 50 van het Verdrag verbieden de beperkingen op de vrijheid
van dienstverrichting binnen de Europese Unie.
Artikel 49 van het Verdrag verlangt niet alleen de afschaffing van iedere discriminatie
van de in een andere lidstaat gevestigde dienstverrichter op grond van diens nationaliteit,
maar tevens de opheffing van iedere beperking van de vrijheid van dienstverrichting - ook
indien deze zonder onderscheid geldt voor binnenlandse dienstverrichters en dienstverrichters
uit andere lidstaten - die de werkzaamheden van dienstverrichters uit andere
lidstaten die in hun lidstaat van herkomst rechtmatig gelijksoortige diensten verrichten,
verbiedt, belemmert of minder aantrekkelijk maakt.
Maatregelen die een marktdeelnemer kunnen ontmoedigen om gebruik te maken van de
vrijheid van dienstverrichting vallen onder het in het E.G.-Verdrag gestelde verbod.
Wanneer een buitenlandse aannemer bouwwerken voor beroepsdoeleinden wenst uit te
voeren, kan hij in de praktijk niet gedwongen worden om in België geregistreerd te
worden als aannemer.
Artikel 24 van de Richtlijn 93/37/EEG bepaalt immers het volgende :
" Van deelneming aan een opdracht kan worden uitgesloten iedere aannemer:
a) die in staat van faillissement of van liquidatie verkeert, die zijn werkzaamheden heeft
gestaakt, of die het voorwerp is van een surséance van betaling of een akkoord dan wel
die in een andere soortgelijke toestand verkeert ingevolge een gelijkaardige procedure van
de nationale wettelijke regeling;
b) wiens faillissement of liquidatie is aangevraagd of tegen wie een procedure van
surséance van betaling of akkoord dan wel een andere soortgelijke procedure die in de
nationale wettelijke regeling is voorzien, aanhangig is gemaakt;
c) die, bij een vonnis dat in kracht van gewijsde is gegaan, veroordeeld is geweest voor
een delict dat de professionele integriteit van de aannemer in het gedrang brengt;
d) die in de uitoefening van zijn beroep een ernstige fout heeft begaan, vastgesteld op
elke grond die de aanbestedende diensten aannemelijk kunnen maken;
e) die niet aan zijn verplichtingen heeft voldaan ten aanzien van de betaling van de
sociale-verzekeringsbijdragen overeenkomstig de wettelijke bepalingen van het land waar
hij gevestigd is of van het land van de aanbestedende dienst;
f) die niet aan zijn verplichtingen heeft voldaan ten aanzien van de betaling van zijn
belastingen overeenkomstig de wettelijke bepalingen van het land waar hij gevestigd is of
van het land van de aanbestedende dienst;