Programi nacional PËr

Programi nacional për zhvillimin e arsimit në republikën e maqedonisë 2005-2015
82
e fëmijëve. Për këtë qëllim është paraparë që me ta të punojnë persona
profesionalisht të aftësuar, duke siguruar cilësi në punë. Gjithashtu, është dhënë
bazë ligjore edhe sa i përket prishjes së barrierave sa i përket gjuhës, me atë që
me ligj është garantuar e drejta e pjesëtarëve të bashkësive të tjera etnike të cilët
janë përfaqësuar në përqindje të konsiderueshme, të cilëve maqedonishten nuk
e kanë gjuhë amtare, punën edukative-arsimore duhet ta ndjekin në gjuhën e vet
amtare.
Perspektiva dhe planifikime
Duke patur parasysh faktin se tanimë kemi praktikë pozitive në sistemin
tonë edukativ-arsimor sa i përket inkuadrimit të fëmijëve me nevoja të posaçme
dhe kemi përvoja konkrete pozitive, në të ardhmen do të duhet të punohet në
tejkalimin e dobësive të paraqitura, si dhe në avancimin e praktikës. Aktivitetet
në të ardhmen do të duhet të drejtohen kah inkuadrimi më i madh dhe më i
hershëm (deri në moshën pesëvjeçare të jetës) dhe kah ngritja e vetëdijes së
prindërve për nevojat e përfshirjes së kësaj kategorie të fëmijëve. Veçanërisht
do të duhet të punohet me prindërit e fëmijët të bashkësive etnike, nga mjediset
etnike, ku ende një përqindje e madhe e tyre nuk ka asçfarë forme të përfshirjes
për fëmijët parashkollor në përgjithësi. Mundësitë ligjore të cilat i jep Ligji për
vetadministrim lokal e imponojnë nevojën e ndihmës nga ana e Ministrisë së
Arsimit, si dhe të Byrosë për zvhillimin e arsimit, pushteteve lokale në pjesën e
përgatitjes profesionale në aktivitetet programore të cilat i planifikon pushteti
lokal nëpërmjet trupave të tij profesionale. Vetadministrimi lokal do të duhet të
gjejë mënyrë që ta zgjerojë dhe ta zhvillojë rrjetin e institucioneve në të cilat do të
pranohen fëmijët e moshës parashkollore, me shfrytëzimin e të gjitha kapaciteteve
në disponim, me qëllim që përqindje sa më e madhe e fëmijëve parashkollor të
inkuadrohen në sistemin e edukimit dhe arsimimit parashkollor. Me këtë do të
mundësohet edhe qasje më e madhe e fëmijëve me nevoja të posaçme, të cilët në
këtë mënyrë do të fitojnë ndihmë dhe përkrahje, zhvillim maksimal të mundshëm
të potencialeve të tyre, kështu që te ta do të krijohet ndjenja e inkuadrimit të
tërësishëm në jetën shoqërore, në vend të ndjenjës së braktisjes dhe lënies
anash. Gjithsesi, bashkëpunimi i institucioneve profesionale dhe personave nga
Ministria e Shëndetësisë do të duhet të jetë prioritet, me qëllim që të sigurohet
identifikimi me kohë dhe trajtimi i hershëm i këtyre fëmijëve.
Me inkuadrimin e këtyre fëmijëve në sistemin e edukimit dhe arsimimit
parashkollor, fëmijët e tjerë do të mësohen dhe do t’i pranojnë këta fëmijë të
tillë siç janë, do të mësohen t’u ndihmojnë, por edhe të bashkëpunojnë me ta
dhe të jenë tolerant. Kjo do të kontribuojë më vonë që si qytetarë të rritur të mos
sillen para kësaj kategorie të njerëzve me pabesim dhe me paragjykime dhe në
mënyrë të drejtë t’i edukojnë fëmijët e vet. Për këtë qëllim do të duhet që deri në
maksimum të shfrytëzohen mundësitë të cilat i jep angazhimi vullnetar, sektori