Spadkobiercy Winneto..

— Że mają was wydać Kiktahanowi Szonce?
— To również.
— A mimo to jedziecie w ich towarzystwie? Uff, uff! Zupełnie jak niegdyś Winnetou czy
Old Shatterhand! Lepiej w samym środku niebezpieczeństwa niż tylko na jego krawędzi!
Przy tych słowach rzucił na mnie z ukosa ciepłe spojrzenie. Mówił dalej:
— Dlaczego jedziecie z nimi nad jezioro, gdzie grozi wam śmierć? Czy po to tylko, by
ich zdemaskować i ukarać? Nie. Musicie mieć inne, ważniejsze powody. Czy wolno mi je
odgadnąć?
— Próbuj!
— Chcecie podsłuchać, o czym będzie mowa na spotkaniu Kiowów i Komanczów z
Siouxami i Utahami! Czy tak?
— Mój czerwony brat jest bardzo bystry! Kiowa uśmiechnął się i rzekł:
— Pida, przyjaciel Old Shatterhanda, jest jeszcze bystrzejszy. — Czy jesteś może jego
posłańcem? Czy działasz z jego rozkazów?
Kiowa zwrócił wtedy na mnie swe piękne, szczere oczy i odpowiedział:
— Nie. Nie wie nic o tym, co robię. Jest wodzem swego plemienia i synem swego ojca.
Musi być więc waszym wrogiem. Ale kocha Old Shatterhanda i szanuje go jak żadnego
innego człowieka. Dlatego z całego serca pragnie, by Old Shatterhand tak jak zawsze
zwyciężał, tak i teraz zwyciężył, ale nie orężem, a miłością i pojednaniem. Pida nie chce
wiedzieć, co robię. I dlatego robię, co chcę, nie pytając go o zdanie. Zaprowadzę was do
miejsca, które najlepiej posłuży waszym celom.
— Nie do Wody Śmierci?
— Owszem, ale w taki sposób, by was nikt nie dostrzegł. Staniecie nie tylko nad Wodą
Śmierci, ale w samym
Domu Śmierci. Czy boicie się duchów?
— Bać się trzeba żywych, nie umarłych. Nigdy nie słyszałem o Domu Śmierci. Gdzie on
się znajduje?
— Nad jeziorem. Nie był do tej pory nikomu znany. Odkryto go dopiero przed dwoma
laty. Pełno w nim było kości z pradawnych czasów, niezliczonych totemów, wampumów i
innych świętych przedmiotów. Uporządkowanie ich trwało wiele tygodni. Potem zapalono w
nim kalumet tajemnicy i zabroniono komukolwiek przekraczać jego progi. Kto odważy się
zbliżyć do miejsca na wybrzeżu, gdzie stoi dom, ma być zabity przez duchy tych, których
kości znaleziono.
— I mimo to gotów jesteś wejść do środka?
— Tak.
— Co za odwaga!
Trudno było dociec, czy Młody Orzeł mówił poważnie, czy też z domieszką ironii. Kiowa
pochylił głowę, a po chwili podniósł ją energicznym ruchem mówiąc z uśmiechem:
— Sam bym tego nie zrobił, ale z wami nic złego mi się stać nie może. Jestem tego tak
pewny, jakbym usłyszał to z ust samego wielkiego, dobrego Manitou. Nie znacie mnie i
możecie mi nie dowierzać, ale ja proszę, byście za mną poszli! Nie mogę wam dać żadnej
gwarancji poza następującą: czy znane jest wam imię Kolma Puszi?
— Tak.
— To moja przyjaciółka. A może znacie też Asztę, żonę Wakona, najsłynniejszego męża
Dakotów?
— Ją również.
— Mieszkamy z dala od siebie, ale często porozumiewamy się przez specjalnych