Spadkobiercy Winneto..

— Niczego! Absolutnie niczego!
— A więc w końcu będę to musiał powiedzieć! Tylko niech pan obieca, że się pan nie
przewróci!
— Zgoda! Nie przewrócę się!
— I że nie zacznie pan od razu bić. Mnie w szczególności!
— Zgoda! Nie będę nikogo bił!
— Well, w takim razie ośmielę się. Niech pan słucha! Zamiast jednak przybliżyć się do
mnie, jak to zwykle
bywa podczas komunikowania poufnych wieści, odstąpił jeszcze dwa kroki do tyłu.
— Ona pana zdradziła!
— Kto?
— Co za pytanie! Żona oczywiście! Serduszko, jak pan mówi do niej, kiedy rozmawiacie
po niemiecku!
— Bogu niech będą dzięki! — powtórzyłem. — Ciężar spadł mi z serca! Przychodziły mi
już do głowy niesamowite rzeczy!
— Ali devils! Nie pojmuję! Mówię człowiekowi, że go żona zdradziła, a on drugi raz
powiada: Bogu dzięki! I zupełnie poważnie zapewnia, że ciężar spadł mu z serca! Kto może
niech pojmuje! Ja nie mogę!
I zbliżywszy się do mnie mówił dalej z wielką powagą:
— I ja też bardzo kochałem to pańskie Serduszko. Szanowałem i czciłem. Uważałem za
najmilszą, najmądrzejszą i najwspanialszą kobietę na całym świecie. Skoczyłbym za nią w
ogień. Oddałbym chętnie za nią moje stare życie, i to nie raz, a sto i tysiąc razy! Ale
skończyło się! Nie zdmuchnę dla niej zapałki! Nie jest tego warta! Mieć takiego męża i
zdradzić go! I to z kim, z kim!
— Z kim więc?
— Czy się pan jeszcze nie domyśla?
— Nie.
— Rozumiem. Rzeczywiście nie sposób się tego domyślić. Gdybym to był choć ja! Albo
jakiś inny biały! Ale zdradzić pana z czerwonoskórym, to szczyt wszystkiego! To absolutna
nikczemność!
— Z czerwonoskórym mówi pan? Młody Orzeł leży na swoim miejscu, nie ma Kiowy...
Czy to on?
— Tak, on! Pańskiej żony również nie ma!
— Czy to wszystko?
— Nie, mam jeszcze panu wiele do powiedzenia. Czy chce
pan posłuchać?
— Owszem.
— Było tak: byłem wściekły na tego człowieka za to, że wczoraj tak długo i bez przerwy
z nią rozmawiał. Mówiłem już, że wzbudziło to moje podejrzenia. Przypuszczałem, że chce
wypytać pana żonę o wszystko, aby potem zdradzić nas Indianom. Postanowiłem go
obserwować i tak też uczyniłem. Całą noc nie zmrużyłem oka. Obudziłem się wczesnym
rankiem, w samą porę. Pańska żona właśnie wychodziła z namiotu. Wiem, że ma zwyczaj
modlić się rano i wieczorem. Nigdy nie robi tego w namiocie, lecz pod gołym niebem.
Odchodzi gdzieś na bok, by nie być obserwowaną. Tak było i dzisiaj. Kiedy się oddaliła wstał
również Kiowa i poszedł jej śladem. Wydało mi się to podejrzane. Poczekałem chwilę, a
kiedy nikt się nie zjawiał, zacząłem się skradać za nimi. I jak pan myśli, co zobaczyłem?
— Co takiego?