Spadkobiercy Winneto..

zgłoszeniu się u przewodniczącego lub jego zastępcy, zostać poinformowanym o przedmiocie
obrad. Jednocześnie zwracamy uwagę, że zarówno informację o w/w meetingach, jak i
wszelkie’ do nich przygotowania należy utrzymać w tajemnicy przed obcymi. Zobowiązujemy
Pana niniejszym do jak najdalej idącej dyskrecji i zakładamy, że milczenie o całym
przedsięwzięciu uzna Pan za sprawę swego honoru. Numerki wskazujące przydzielone Panu
na poszczególne spotkania i miejsca prosimy odebrać osobiście u niżej podpisanego
Sekretarza. Wszystkie przemówienia dotyczące przedmiotu obrad wygłaszane będą ze
względów praktycznych w języku angielskim. Z poważaniem
Komitet w składzie: Simon Bell (Czo-lo-let), profesor filozofii, jako przewodniczący;
Edward Summer (Ti-iskama), profesor filologii klasycznej, jako zastępca
przewodniczącego; William Evening (Pe-wida), agent, jako sekretarz; Antonius Paper (Okiczin-cza),
bankier, jako skarbnik; Old Surehand, osoba prywatna, jako dyrektor.
U samego dołu widniało kilka linijek skreślonych ręką Old Surehanda:
Mam nadzieję, że przyjedziesz. Uważaj mój dom za własny, choćbyś nas w nim nie zastał.
Jako dyrektor jestem niestety ciągle w rozjazdach. Czeka na Ciebie ogromnie radosna
niespodzianka. Będziesz zachwycony naszymi dwoma chłopakami.
Twój stary, wierny Old Surehand
Obok tego długiego listu przytaczam krótszy, który wkrótce nadszedł.
Mój bracie! Wiem, że jesteś zaproszony. Nie zawiedź więc! Cieszę się nieopisanie na Twój
przyjazd. Obaj chłopcy napiszą do Ciebie jeszcze oddzielnie.
Twój Apanaczka Wódz Komanczów Pohonim
Od owych “chłopców“ czy, jak się wyraził Old Surehand, “naszych dwóch chłopaków“
otrzymałem następujący list:
Wielce szanowny Panie! Kiedy do naszej fałszywej, przyziemnej drogi w sztuce skierował
nas Pan z takim przekonaniem ku wyższej, czy wręcz najwyższej, obiecaliśmy Panu wystąpić
publicznie dopiero wtedy, kiedy z pomocą prawdziwych i nienagannych dzieł będziemy w
stanie udowodnić, iż czerwona rasa nie jest, również w dziedzinie sztuki, uzdolniona mniej od
innych ras. Nasze artystyczne talenty odziedziczyliśmy po babce, która, jak Panu wiadomo,
była pełnej krwi Indianką. Obecnie jesteśmy gotowi przedstawić dowód, którego Pan się
domagał. Obiecał nam Pan, że kiedy ta chwila przyjdzie, zjawi się Pan bez względu na
odległość dla dokonania oceny naszych prac. Nie obawiamy się wyniku tej oceny i około 15
września chcemy Pana powitać na Górze Winnetou. Dowiedzieliśmy się, że został Pan
zaproszony na te objęte tajemnicą i nadzwyczaj ważne obrady, i jesteśmy święcie przekonani,
że nic Pana nie powstrzyma przed przybyciem w oznaczonym czasie na oznaczone miejsce. Z
wielkim szacunkiem i całkowitym oddaniem.
Young Surehand, Young Apanaczka.
Ten list miał ręce i nogi. Sprawił mi radość, choć sposób w jaki “chłopcy“ go
sformułowali miał być czymś w rodzaju potężnego ciosu w klatkę piersiową. Temu, kto
czytał moją opowieść pod tytułem Old Surehand nie sprawi trudności odgadnięcie, kim są
owi chłopcy. Tego, kto nie czytał, zmuszony jestem prosić o nadrobienie zaległości po to, by