Spadkobiercy Winneto..

— Niesłychane. W tym miejscu? Myślałem, że pomnik ma stanąć na szczycie?
Od momentu wjazdu do doliny nie jechaliśmy już między strażą, lecz na przedzie, razem
z Młodym Orłem, który odpowiedział teraz:
— To prawda. Ostatecznie figura ma stanąć na położonym wyżej wybrzuszeniu, które
jeszcze wam pokażę. Model znajduje się w dolnym mieście, w specjalnie do tego celu
przeznaczonym budynku. To, co tu oglądamy to próbna budowa. Od jej powodzenia zależy,
czy zrealizowany zostanie główny plan. Tak kolosalne dzieło wymaga kolosalnych środków.
Aby je zdobyć, trzeba najpierw przekonać dawców. Dlatego Old Surehand i Apanaczka
wybrali to miejsce na próbną budowę. Prowadzą ją tutaj na własny koszt. Środki na właściwą
budowę mają wpłynąć od wszystkich Indian. To miejsce najlepiej nadaje się do tego, aby ich
zachęcić. Tu projekt ma być wystawiony na pokaz. Ma być w nocy oświetlany prądem
elektrycznym, lampionami i sztucznymi ogniami. Budowniczowie oczekują, że niezrównany
widok Wodospadu-Całunu zrobi swoje.
— A wy macie zamiar patrzeć na to bezczynnie? — zapytała Serduszko, która dobrze zna
się na sztuce i którą cały ten plan ranił do głębi niczym głęboka zadra.
— Ja nie! — odparł Tatella-Sata unosząc na potwierdzenie, jakby w geście przysięgi,
jedną rękę do góry. — Ale jestem sam! Mogę się tylko przygotowywać i czekać sposobności.
Teraz jednak, kiedy przybył ten, w którym jest cała moja nadzieja, zadam mu to samo
pytanie: Czy masz zamiar patrzeć na to bezczynnie?
Pytanie było skierowane do mnie. Poczułem, że wstępuje we mnie jakieś dziwne, trudne
do opisania uczucie.
— Czy ja mam wpływ na twój lud? — zapytałem. — Nie, żadnego!
— Nie? — tym razem on zapytał. — Nawet gdybyś rzeczywiście go nie miał, jesteś tym,
kim jesteś. Potrzebuję twego oka i ucha. Potrzebuję twej ręki i twego serca! Jeśli mi ich
użyczysz, zwyciężę!
Podałem mu wtedy dłoń i odparłem:
— Oto moje oko i ucho, oto ręka i serce. Należę do ciebie! Uścisnął moją dłoń prawie do
bólu i rzekł:
— A więc witaj mi po raz drugi, witaj mi bardziej jeszcze! Będziesz mi takim gościem
jak nikt jeszcze…
Przerwałem mu szybko:
— Pozwól mi być takim gościem, jakim sam chcę być!
— A czego chcesz?
— Pozostać wolnym. Przybywać i odjeżdżać według własnej woli. Mieć u ciebie
zaufanie, jakim sam siebie
darzysz!
— Niech tak będzie! Jesteś panem samego siebie, a wszystko, co do mnie należy, należy
również do ciebie!
Znowu wezbrało we mnie to uczucie. Wskazałem na kolosalną w swym zamyśle budowę
i rzekłem:
— Powiadam ci więc: prędzej te kamienne bloki zapadną się pod ziemię, w miejscu, z
którego się wznoszą, niż Winnetou zostanie zelżony blaskiem lampionów i sztucznych ogni!
Ale spróbujmy najpierw miłością!
— Tak, najpierw miłością — przytaknął. — Zawracajmy! Nic tu więcej po nas!
Pojechaliśmy z powrotem aż do owego odgałęzienia prowadzącego ostrzej pod górę, ku
Twierdzy. Tam też skręciliśmy. Po drodze Młody Orzeł powiedział nam, że normalnie
okolica Wodospadu-Całunu aż roi się od robotników, dzisiaj zaś było pusto, gdyż wszyscy