Spadkobiercy Winneto..

cieszę, że przyjechał, by wesprzeć nas swym ramieniem! Zasiadł po mojej prawicy, jak
niegdyś Winnetou. Coś każe mi myśleć o nim, jakby był rzeczywiście samym Winnetou. Tak
samo o naszej białej siostrze, jakby była Nszo-czi, ulubienicą naszego ludu. Jestem Tatella-
Sata, strażnik wielkiej wiedzy medycznej. Witam was! Gdzieś głęboko czuję bliskość tego,
którego kochałem jak nikogo innego. Widzę i słyszę, że dziś właśnie spełnia się jego
przysięga. Old Shatterhand siedzi na tym miejscu. Kiedyś go nienawidziłem, ale teraz
kocham. Niech będzie mi bratem. I niech przypieczętuje to kalumet naszego Winnetou!
Wziął fajkę do ręki, napełnił ją i zapalił. Wciągnął dym sześciokrotnie wydmuchując go
na cztery strony świata, w dół i w górę. Wypowiedział zwyczajowe formuły i przekazał mi
kalumet. Podniosłem się i powiedziałem:
— Pozdrawiam mego Winnetou i wyczekuję przebudzenia się jego ludu. Byłem zawsze
nim, a on był zawsze mną. Niech tak będzie i dzisiaj, i na zawsze! Dość już słów, niech
przemówią czyny! Czas po temu!
Tak jak mój poprzednik wciągnąłem i wydmuchałem sześciokrotnie dym, po czym
zwróciłem mu kalumet. Czarownik podał go Serduszku mówiąc:
— Weź go, jak nasza Nszo-czi! Ona przemówi teraz
twoimi ustami!
To było wielkie wyróżnienie. Poczułem radość, choć nie bez domieszki pewnej obawy.
Serduszko miała coś powiedzieć! Cóż powie? I zaciągnąć się dymem z ostrego tytoniu
zmieszanego z sumakiem! Tylko raz w życiu wypaliła dla żartu pół papierosa. Spojrzała na
mnie i niewątpliwie wyczytała w mych oczach: "Serduszko, proszę na Boga, tylko mnie nie
skompromituj!" Uśmiechnęła się leciutko, z pewną miną ujęła fajkę, podniosła się i
powiedziała:
— Kocham Nszo-czi, córę Apaczów. Byłam na jej grobie i modliłam się. Poczułam
wtedy, że to nie jest żaden grób ani śmierć, ani zwłoki. Zepsuciu ulega tylko to, co zbyteczne.
Wszystko inne trwa. Jej lud zginął tak jak ona, ale jego dusza pozostała. I jeżeli okażecie się
dostatecznie silni, otrzyma on nowe, wspaniałe ciało, do którego od dawna ma prawo. Daj mi
swe serce, o Tatella-Sata; moje już dawno do
ciebie należy!
Odważnie pociągnęła sześć razy z fajki i zwróciła ją czarownikowi. Kiedy usiadła miała
łzy w oczach i nie wiadomo było, czy od dymu, czy ze wzruszenia.
Teraz otrzymał kalumet Młody Orzeł. Wstał i powiedział:
— Jak daleko sięga ziemia, wielki nastał czas. Ale nie wypełnił się jeszcze, lecz dopiero
wypełnia. To młody czas i musi rosnąć, a my z nim. Ludzkość wspina się ku swym ideałom.
Ruszajmy i my w górę! Nie trwajmy jak do tej pory na ziemi! Młody Orzeł już prostuje swe
skrzydła. Kiedy trzykrotnie obleci górę, czerwony lud zbudzi się z podobnego śmierci snu!
Nadejdzie jego dzień!
On również wypuścił sześciokrotnie dym i zwrócił kalumet "strażnikowi wielkiej wiedzy
medycznej".
Do niego należało teraz wypalić go powoli i w milczeniu do końca. Ceremonia
zakończyła się. Tatella-Sata zaprowadzi! nas z powrotem do opisanej na początku sali
gościnnej z całym zbiorem fajek pokoju. Wskazując na oczekującego nas tam potężnego
Indianina powiedział:
— To wasz sługa Inczu-inta 23 . Zaprowadzi was do waszych pokojów.
Odpowie na wszystkie pytania. Był ulubieńcem Winnetou. Niech więc teraz będzie
waszym! Za godzinę zapraszam was na posiłek, ale tylko dziś, pierwszego dnia. Potem
23 Dobre Oko.