Spadkobiercy Winneto..

— Tak, widzieliśmy bowiem wasz ogień na górze.
— A skąd wiedziałaś, że nie jesteśmy niebezpieczni?
— Bo była wśród was squaw.
— Słusznie, całkiem słusznie! Teraz jednak musisz szybko ruszać w drogę?
— Tak, by dogonić innych. Nie odjadę jednak, nie dowiedziawszy się wpierw od ciebie,
kiedy i gdzie będziemy cię mogli znowu spotkać.
— Dokąd jedziecie?
— Tego nie mogę powiedzieć.
— Na te słowa zeskoczył z konia Młody Orzeł. Podchodząc do niej powiedział:
— Możesz! Zobacz, jestem twoim bratem!
Miał na sobie nowe ubranie ze skóry, które przechował dla niego Pappermann, stare
wyrzucił gdzieś po drodze. To nowe ubranie bardzo dodawało mu powagi. Wskazał palcem
na dwunastoramienną gwiazdę z pereł przyszytą na piersi po prawej stronie. Taką samą
gwiazdę dostrzegłem na ubraniu dziewczyny.
— A więc jesteś Winnetou? — spytała dokładniej mu się przyglądając.
— Tak.
— A ja jestem Winnetah. Obydwoje nosimy gwiazdę wielkiego Winnetou i jesteśmy
siostrą i bratem. Jestem z plemienia Siouxów Ogellahów. A ty?
— Ja jestem Apaczem Mescalero.
— A więc ze szczepu Winnetou. Powiedz mi, proszę, jakie jest twoje imię? Czy też może
nie masz jeszcze żadnego?
— Mam już imię — uśmiechnął się w odpowiedzi. — Nazywają mnie Młody Orzeł.
Drgnęła zaskoczona.
— To imię nosi ulubiony uczeń słynnego Tatella-Saty. Otrzymał je będąc jeszcze bardzo
młodym, kiedy inni długo jeszcze nie mają imion. Czy znasz go?
— Tak.
— Był też pierwszym, któremu Tatella-Sata pozwolił nosić gwiazdę Winnetou. Czy
wiesz — gdzie on teraz przebywa?
— Tak. Stoi przed tobą.
— Naprawdę? A więc to ty? Ty sam? — pytała z twarzą jaśniejącą niekłamaną radością.
— Opowiadano, że zniknąłeś?
— Mówiono prawdę — odparł.
— Miałeś przywieźć świętą glinę na fajkę pokoju?
— Tak, a poza tym jeszcze inny ciężki ładunek.
— Opowiadano, że wziąłeś na siebie bardzo trudne zadanie?
— I to jest prawdą.
— Czy udało ci się je wykonać?
— Tak. Nasz wielki, dobry Manitou prowadził mnie i ochraniał. Od czasu, kiedy
opuściłem Górę Winnetou, upłynęły ponad cztery lata. Teraz jadę z powrotem. Czy podążasz
tą samą drogą?
— Tak.
— A więc nie będę pytał, dokąd dziś jedziesz, bo wiem, że cię znów zobaczę.
— Czy chcesz tego?
— Tak. A ty?
— Ja również.