Spadkobiercy Winneto..

Old Shatterhanda ma podejmować dzisiaj gości i przyjechała natychmiast prosić, by
pozwoliła sobie pomóc. Mamy więc teraz dwie gospodynie nadzorujące przyjęcie dla
wodzów — europejską i indiańską. Ale zobacz, co to za jeźdźcy?
Staliśmy przy oknie. Inczu-inta wskazywał na dolne
miasto, w którym pojawił się pochód około stu jeźdźców - Indian ubranych w skórzane
stroje, świetnie trzymających się na koniach. Nie zatrzymali się w dolnym mieście, lecz
pojechali do górnego. Pochód prowadził wysoki, dumnie siedzący na koniu jeździec. Nie
miałem więcej czasu na obserwację, bo na dole czekali na mnie Entersowie. Nie chcąc, by ich
widziano przycupnęli w najodleglejszym kącie dziedzińca. Hariman wyraźnie ucieszył się na
mój widok. Zebulon był jak zwykle bardziej powściągliwy.
— Na pewno jest pan zdziwiony widząc nas tutaj, mister Burton — powiedział Hariman.
— Nie możemy długo rozmawiać, bo nie chcemy, by ktokolwiek na dole się dowiedział, że
utrzymujemy z panem jakieś kontakty. Dlaczego nie pokazał się pan nad Ciemną Wodą?
— Musieliśmy odjechać stamtąd szybciej niż planowaliśmy — odparłem. — Czy cztery
plemiona ciągle tam jeszcze są?
— Dziś już nie. Wyruszyli w drogę. Będą tu za trzy dni.
— W jakiej liczbie?
— Ponad czterech tysięcy jeźdźców.
— Gdzie się ukryją?
— W odległej dolinie, zwanej Doliną Jaskini.
— Znacie to miejsce?
— Nie. Ale jutro tam pojedziemy, żeby zorientować się w sytuacji. Najpierw chcieliśmy
się panu pokazać.
— Jak to się stało, że was wpuszczono? Tutaj biali nie mają wstępu.
— Polecono nas panu Antoniusowi Paperowi.
— Kto was polecił?
— Kiktahan Szonka. Dzięki temu pozwolono nam wjechać.
— Gdzie mieszkacie?
— Właśnie u tego łajdaka Papera!
— Łajdaka? Dlaczego tak o nim mówicie?
— Bo nim jest! Chcieliśmy być wobec niego uczciwi. Przekazaliśmy mu wszystko co
kazał mu przekazać Kiktahan Szonka. Udawał naszego najlepszego przyjaciela. Zatrzymał
nas nawet u siebie. Ale podsłuchaliśmy jego rozmowę z agentem Eveningiem. Okazało się, że
trudno o większego oszusta. Niech pan sobie wyobrazi, że Kik tahan Szonka, Paper i Evening
chcieli skorzystać z naszych usług nie dając nam nic w zamian! Gorzej — kiedy przestaliśmy
im być potrzebni, mieli nas po prostu usunąć! Czy to w ogóle do pomyślenia?
— Nie tylko o tym pomyślałem, ale od dawna o tym wiem. Wiem też o innych sprawach,
na przykład o tym, że Kiktahan Szonka w ten sam sposób zamierza potraktować Papera i
Eveninga. Również oni mają zniknąć, kiedy uda się wielki skok. Sprzymierzeni wodzowie nie
zamierzają niczego nikomu oddawać, lecz wszystko zatrzymać dla siebie.
— Ali devils! Jest pan tutaj jedynym uczciwym człowiekiem. Wszędzie kłamstwo i
zdrada! Co mamy robić? Niech pan nam poradzi, mister Burton!
Moja rada była oczywista. Mieli pozostać u Papera, mieć oczy i uszy otwarte i
informować mnie o wszystkim. Samo się okaże, co trzeba będzie zrobić później. Ta wizyta
bardzo mnie upewniła co do braci. Zanim jednak odjechali, Zebulon zapytał z pewnym
ociąganiem:
— Czy mógłbym wiedzieć, jak miewa się pani Burton?