Spadkobiercy Winneto..

musiałem jechać z nimi, aby ratować przynajmniej to, co dało się jeszcze ratować.
Przejeżdżając obok wodospadu zauważyliśmy nadzwyczaj ożywioną pracę.
Przygotowania do wieczornego widowiska świetlnego były w pełnym toku. Rzuciwszy okiem
na świeżo wkopany w ziemię słup, skonstatowałem, że posąg a także rusztowanie zdają się
być jeszcze bardziej przechylone. Nie napomknąłem jednak o tym ani słowem.
Nie opodal kantyny zastaliśmy Serduszko z inżynierem. Zajęci byli fotografowaniem.
Koło nich kręcili się Entersowie, którzy jak się później dowiedziałem, wyszli z kantyny
popatrzeć, co robi moja żona. W momencie kiedy zsiadaliśmy obok nich z koni, w drzwiach
budynku ukazał się Darky. Old Surehand i Apanaczka natychmiast do niego podeszli.
— Przyszliśmy cię aresztować — powiedział Old Surehand bez żadnych wstępów i
ceregieli. — Dobrze się składa, że wyszedłeś.
— Aresztować? Mnie? — zapytał Darky. — Chciałbym zobaczyć tego, komu to się uda!
Można wiedzieć, z jakiego powodu?
— Z powodu przedstawienia, jakie odbyć się ma dzisiaj wieczorem.
Darky przestraszył się, ale szybko odzyskał pewność siebie. Nawet nie próbował się
wypierać. Zaśmiał się w głos i zawołał:
— Chcecie mnie aresztować za to, że mam zamiar skręcić kark waszym wrogom? Czy to
ma być wdzięczność?
— Myślisz, że nas nabierzesz? — zapytał Apanaczka. — Wiemy dobrze, że masz zamiar
załatwić nie tylko naszych przeciwników, ale i nas samych! My również mamy zginąć!
— Kto wam to powiedział?
Oczy Darky'ego błysnęły, kiedy zadawał to pytanie. Apanaczka powiedział:
— Czy nie odwiedzili cię wczoraj To-kei-czun i Tusahga Saricz? Czy nie rozmawialiście
dość jasno o waszych wspólnych planach? czy Entersowie nie byli przy tym obecni?
To był ze strony Apanaczki niewybaczalny błąd, którego następstwa nie dały na siebie
długo czekać. Darky sięgną} jedną ręką do kieszeni, prawdopodobnie po rewolwer.
Wyprostował się i mierząc każdego z nas nienawistnym wzrokiem wycedził między zębami:
— A więc zdrada! Nie szkodzi! I tak stanie się to, co się ma stać!
Serduszko przyskoczyła do mnie sądząc, że jestem w niebezpieczeństwie. Zbliżyli się
również Entersowie. Stali teraz w bezpośredniej bliskości Darky'ego. Ten popatrzył na nich z
pogardą i mówił dalej;
— A wiecie kto zdradził? Wy! Bo wodzowie nie zdradziliby samych siebie! Właściwie
należałoby was już zastrzelić! Ale poczekacie jeszcze chwilę, bo pierwszy w kolejce jest ten
parszywy Niemiec razem ze swoją squaw!
Wyszarpnął rewolwer z kieszenie i skierował na nas odciągając kurek. Pochwycony przez
Entersów nie mógł jednak wystrzelić. Old Surehand i Apanaczka również wyjęli broń.
Serduszko zasłoniła mnie sobą niczym tarczą. Odsunąłem ją za siebie i powiedziałem:
— Tylko bez głupstw! Nic nam się tu nie stanie! Darky próbował uwolnić się od braci,
ale ci nie dawali za
wygraną.
— Jeśli chcesz strzelać do Old Shatterhanda, to strzelaj do mnie! — zawołał Hariman,
— Nie strzelaj do niej, a do mnie! — zawtórował mu Zebulon.
Darky zdołał uwolnić prawą rękę.
— Dobra! — ryknął. — A więc najpierw wy dwaj! A potem oni!
Wycelował błyskawicznie. Huknęły dwa strzały, a prawie jednocześnie drugie dwa. To
byli Apanaczka i Old Surehand. Olbrzym trafiony został dwukrotnie w czoło. 7robił pół
obrotu, zachwiał się, a potem zwalił razem postrzelonymi w piersi braćmi na ziemię. Old