Spadkobiercy Winneto..

— Jeszcze słówko! Ci dżentelmeni zapomnieli o najważniejszym! Ma pan przecież
pieniądze?
— Tyle, ile mi potrzeba.
— Gdzie?
— W torbie. - I chcąc się przed nami pochwalić wyciągnął stamtąd dobrze wypełnioną
sakiewkę. — A z jakiego powodu pytacie o moje pieniądze? — spytał.
— Z powodu rachunku! — odpowiedział Pappermann z szerokim uśmiechem. —
Nazywam się Maksz Pappermann i nie pozwalam się wodzić za nos takim facetom jak wy!
Zapłaci pan teraz za siebie i za kompanów!
— Za siebie, zgoda! Ale za nich!? Nigdy nie przyszłoby mi to do głowy!
— Ale tym razem przyjść musi! Gdzie ta sakiewka? Wyrwał mu ją z ręki, dał mi szybko i
rzekł:
— Niech pan będzie uprzejmy zapłacić, sir! Ja tymczasem przytrzymam łajdaka.
Tak też się stało. Nowy gospodarz wypisał rachunek, a ja zapłaciłem i oddałem sakiewkę
z resztą pieniędzy właścicielowi, który przeklinając, umknął najszybciej jak potrafił.