Spadkobiercy Winneto..

Winnetou powiedział mi, że swój testament dla mnie zakopał na Nugget Tsil obok stóp
pogrzebanego tam ojca. Miałem zobaczyć wiele złota, bardzo wiele złota. Przy wykopywaniu
testamentu zostałem zaskoczony i pojmany przez Kiowów, wśród których znajdował się
również Santer. Ową grupą Kiowów dowodził młody wówczas Pida, ten sam, który ostatnio,
w liście swego ojca przesłał mi pozdrowienia od swej “duszy“. Santer wykradł testament i
udał się do miejsca, w którym złożono złoto, a które Winnetou opisał w swej ostatniej woli.
Uwolniwszy się z rąk Kiowów podążyłem za mordercą. Na miejsce przybyłem właśnie w
chwilę po tym, jak Santer znalazł skarb. Kryjówka znajdowała się na wysokiej skale stojącej
nad brzegiem samotnego górskiego stawu zwanego Ciemną Wodą. Santer, kiedy mnie
zobaczył, strzelił do mnie. Późniejszy bieg wypadków został opisany w ostatnim, trzecim
tomie Winnetou.
Co do Tatella-Saty, “strażnika wielkiej wiedzy medycznej“ przyznać muszę, że było
zawsze moim skrytym pragnieniem, spotkać się i porozmawiać z tym najbardziej
tajemniczym spośród czerwonych mężów; do tej pory nigdy jednak nie nadarzyła się
sposobność, by je zrealizować. Imię Tatella-Sata w języku Indian Tao oznacza dosłownie
“Tysiąc Słońc“, w tym wypadku jednak tłumaczy się jako “Tysiąc Lat“. Jego właściciel
osiągnął tak niespotykany, wręcz niebywały wiek, że nie jest możliwe dokładne jego
określenie. Również niewiele wiadomo o miejscu jego urodzenia. Nie jest członkiem żadnego
określonego plemienia; cieszy się natomiast nadzwyczajnym poważaniem wśród wszystkich
czerwonych ludów i narodów. Jemu, najwyższemu rangą i wtajemniczeniem, przypisywano
od dawna wszelkie umiejętności i dary ducha setek indiańskich “medyków“ czy
“czarowników“. Aby dobrze zrozumieć, co to znaczy, wiedzieć trzeba, że z gruntu błędnym
jest uważać indiańskiego “medyka“ 2 za swego rodzaju znachora, zaklinacza deszczu czy
magika. Słowo “medyk“ nie ma też tu nic wspólnego z tym, co my rozumiemy pod pojęciem
“medycyny“. Nasze pojęcie “medyczny“ jest Indianom tak obce, a sens tego słowa u nich tak
odmienny, że jedno trzeba uznać wręcz za przeciwieństwo drugiego.
Od chwili kiedy czerwono skorzy zetknęli się z białymi zobaczyli, usłyszeli i
doświadczyli wielu rzeczy, które zrobiły na nich ogromne znaczenie. Najbardziej zadziwiło
ich jednak działanie środków medycznych, naszych lekarstw. Nie do pojęcia była dla nich
skuteczność i trwałość tego oddziaływania. Dostrzegali w nim ogrom Bożej miłości
objawiającej się poprzez ten ofiarowany rodzajowi ludzkiemu dar. Kiedy po raz pierwszy
usłyszeli słowo “medycyna“, natychmiast związali je z pojęciem cudu, błogosławieństwa,
Bożej miłości i niepojętego dla ludzi, tajemnego, zachodzącego w najgłębszym ukryciu
działania. Krótko mówiąc, słowo “medycyna“ stało się dla nich synonimem “misterium“.
Weszło na stałe do wszystkich ich języków i dialektów. Mianem “medycyny“ zaczęli określać
wszystko, co się dla nich łączyło z religią, wiarą i poszukiwaniem rzeczy wiecznych, a także
te spośród osiągnięć nauki i cywilizacji europejskiej, które z racji nieznajomości ich
początków i etapów rozwoju wykraczały poza zdolność pojmowania Indianina. Byli przy tym
na tyle uczciwi i prostolinijni, że bez ogródek potrafili przyznać, iż w ogólnym rozrachunku
blade twarze mają nad nimi zdecydowaną przewagę. Starali się więc ich naśladować. W
rezultacie przejęli od nich wiele dobrego, ale również niestety wiele złego. Byli często tak
dziecinni i naiwni, że wiele z tego, co było mierne czy wręcz niskie uznawali za niezwykłe,
wzniosłe, a nawet święte i trwale sobie przyswajali nie zastanawiając się wcale i nie pytając,
jakie to będzie miało konsekwencje. W ten właśnie sposób przyswoili sobie słowo
“medycyna“ i odnosili je do wszystkiego, co było dla nich najwznioślejsze i najświętsze,
całkowicie nieświadomi faktu, że tym samym owym świętościom uwłaczają. W tamtych
2 W języku polskim odpowiedniejsze byłoby słowo “czarownik". Medi-zinmann (medyk) z wersji niemieckiej od
angielskiego medicine man pozostawiony został gwoli zamieszczonego przez autora poniżej wyjaśnienia
dotyczącego słowa “medycyna". W dalszej części książki używane będzie raczej słowo “czarownik" (przyp.
tłum.)