Norman Davies - Avrupa Tarihi

TcNcbıoc. Avrupa Geriliyor. (9)4-1945 1039
rekeı oluşturma girişimi yapıldı. 1933 Kasımında bu sahte Hıristiyan Naziler
"Kahraman İsa" onuruna Berlin'de bir gösteri düzenlediler. Sonuçta, din ile
dinsizlik, yapabildikleri kadarıyla bir arada yaşamaya zorunluydular.
Baskı ile terör uygulamalarını Naziler çok hızlı öğrendiler. "Kahverengi
Gömlekliler" ile "Kara Gömlekliler"in hile, şantaj ve cinayet konularında sağlam
bir temel eğilimleri vardı, üiger yandan arkalarında beş yüz yıllık eski
Rus oprirfıniki'si yoktu. Toplumsal denelim yapıları SSCB'dekinden çok eksikli.
İstihdamda devlet tekeli yoktu; kolektifleştirilmiş bir kırsal alan yoktu; Alman
Silahlı Kuvvetlerinde 1944'e kadar herhangi bir parti birimi ya da komiseri
yoklu. Bütün bunlar, Nazilerin özgün tarzları olan hayvani vahşetin bir
şekilde yapısal zayıflıklarının eksiğini kapamak zorunda olduğunu açıklıyor.
Çünkü geliştirilmiş denetim araçlarının genel olarak eksik oluşu, açıkça yaygınlaştırılmış
ust düzey bir vahşete ihtiyaç doğuruyordu.
Reich'ın güvenlik organları asla Sovyetler'deki karşılıkları kadar devasa
büyüklüklere ulaşmadı. Hem Parti Muhafızları olan 5chtn;sl«jf/clıı (SS) ile
"Gizli Devlet Polisi", Gcstcıpo, Parti tarafından var olan asker ve polis güçlerine
ek olarak kullanıldılar. Fakat bunların hiçbirisine NKVD'de var olan yetki
verilmedi. Münih'e uzak olmayan Dachau'da 1934 yılında bir toplama kampı
açıldı; ama tutukluların sayısı 1930 ların sonuna doğru azalıyordu. Geleneksel
adliyenin işlerini gittikçe arlan oranlarda Nazi eğilimli Halk Mahkemeleri ile
Halk Yargıçları ele geçirdiler. Ancak terör standart uygulama değildi. Nazi şiddeti
Almanya'da öngörülen sınırlar içinde kaldı. Uyum sağlayan Almanların
yaşamlarını sürdürebilme beklentisi vardı. Beş yüz bin civarında Alman Yahudisine
işkence yapıldı ya da yurtdışına çıkartıldılar; sinagoglar ile Yahudilerin
işyerlerinin yakılıp yıkıldığı 1938 KristalîncıcJıl'ı büyük bir zarar ve korkuya
yol açtı. Fakat bu "Nihai Çözüm"ün peşinen planlandığını göstermiyor. Savaş
öncesi hiçbir aşamada Reich sonradan devreye sokacağı tesislere ya da çağdaş
ölüm teknolojisine sahip değildi. Nazilerin kendilerininkinden daha eski ve
geniş olan Sovyet terör makinesini nereye kadar taklit ettikleri sorusunuıı yanıtı
hâlâ açıktır.
Siyaseı bilimcileri Nazizmin kuramsal olarak sınıflanması konusunda
hayli çalıştılar. Bazıları Areııdt'i izleyerek onun totaliter ailenin bir üyesi olduğunu
kabul ediyorlar; Nolte gibi düşünen diğerleri onu "faşizmin üç yüzünden"
biri olarak değerlendiriyorlar; diğerleri ise sui gcNen.ç bir hareket olarak
görmeyi tercih ediyorlar. 47 Seçilen ölçütlere göre Nazizm bunlardan biri ya da
hiçbiri veya hepsi. Üzerinden elli yıl kadar süre geçmesine karşın birçok çözümlemeci
hâlâ güçlü bir şekilde, kişisel kin, poliük önyargı ya da yenenlerin
sendromuyla yönlendiriliyor. Kişisel görüşlerin dile getirilmesine izin verilirse,
Nazizmin modern zamanların eıı iğrenç harekeli olduğunu söylemek yeterlidir.
Ütopyasının idealleri Reich'ının gerçeklerinden daha az çirkin değildi.
Çöküşün acılarını çeken Avrupa, Stalin ile Hitler'in meydan okumalarına
karşı koymak için kötü bir haldeydi. Batılı Güçler kendi sorunlarına gömülmüşlerdi.
ABD yoktu. Merkezi Doğu Avrupa devletleri zayıf ve bölünmüşlerdi.
Ortak güvenliğin tartışıldığı yaşamsal bir dönemde Avrupa'nın dikkati İspanya
Iç Savaşına çevrilmişti.