Norman Davies - Avrupa Tarihi

ladt. Friederich Mollwitz, Chotusitz, Hohen fr iedburg'da galipti. 1745'te Prag'ı
işgal etti. Yedi Yıl Savaşlarında, onurun en yükseğine ve kederin en derinine
ulaştı. Bu Saksonya'ya saldırmasıyla başladı. Lobositz, Zorndorf, Leitten, Kolin,
Kunersdorf, Liegnitz ve Torgau yoluyla, iç iletişim hatlarından mükemmel
şekilde yararlandı ve düşmanlarının çabalarından, karşı konulmaz sayılarına
katlanmaya çalışarak sakındı. Rossbach'da az miktarda kayıpla zafer kazandı.
Kunersdorfda katliam manzaraları arasında hayatta kalmayı başardı. Boş bir
hazineyle, Britanya'nın para yardımlarını durdurduğu ve Rusların Berlin'i almak
için hazır beklediği 1762'de, onu Rus lmparatoriçesinin ölümü ve beklenmeyen
bir barış kurtardı. Bir kez daha, Hubertusburg Barışında (1763) kazandıklarına
el sürdürtmedi. Muhafızları tereddüt ettiği sırada şöyle söyledi:
"Hunde, wollt ilırcvvig leben?" (Köpekler, sonsuza kadar mı yaşamak istiyor sunuz?).
IL Friederich-Wilhelm (h. 1768-1797) yönetiminde Prusya değişik bir
yönde ilerlemeye başladı. Yeni Kral Polonya-Litvanya'yla bir ittifakı bile göze
aldı. Ancak devrimci dönemin ve Rus gücünün mantığı onu hizaya getirdi.
Prusya, Polonya'nın ikinci ve üçüncü Paylaşımlarında hem Danzig't hem de
Varşova'yı aldı. 1795'te Berlin kendini % 40'ı Slav ve Katolik olan ve büyük bir
Yahudi cemaatine sahip bir ülkeyi yönetirken buldu. Nüfusun beşte biri göçmen
kökenliydi. Bıı durum kesintisiz olarak gelişseydi, Alman ve Orta Avrupa
tarihinin alabileceği son durumu hayal etmek güç olurdu. Eski Prusya gerçekle
öyle olduğu gibi Napoleon tarafından ezilecek ve I815'te ortaya çıkan yeni
Prusya gerçekte çok farklı bir varlık olacaktı.
Prusya küçük bir ülkede güç peşinde başarılı bir şekilde koşmanın örneği
olmuşsa, Rusya da benzer bir olgunun Avrupa'nın en geniş ülkesinde kahraman
bir boyuttaki örneği olmuştu. Büyük Friederieb etkilenmişti. Ruslar hakkında
bir keztnde şöyle demişti; "O bayları sınırları içinde tutmak için Avrupa'nın
tümüne ihtiyaç duyulacak."
1676'da Aleksey Mihailoviç'in ve 1825'te 1. Aleksander'ın ölümlerinin
arasındaki yüz kırk dokuz yılda, Romanovlar ülkelerinin kaderini, gelişmeye
başlamış bölgesel bir ülkeden "Avrupa'nın yenilmez bekçisi" haline getirmişlerdi.
XIV. Louis'yle aynı yıl tahta çıkan Aleksey Mihailoviç tanınmamış Moskovalı
bir prenstti ve Versailles'da bundan bile az tanınmaktaydı; Aleksander
Paris'te zaferle at sürmüştü. Ortadaki bir buçuk yüzyıl boyunca, askeri mücadelelerin
kayıtları çarpıştı, genel anlamda başarıyla; Moskova Büyük Dükalıgı
"tüm Rusların İmparatorluğu" oldu; devletin toprağı bir komşu ülkeler dizisi
içinde kayboldu; toplum ve yönetim ana ve yan reformlara tabi kılındı; devlet
ve yöneten ulusun tüm kimliği yeniden düzenlendi. Bu güç gösterisinde yer
alan herkes için, değişimi mümkün kılan herkes ve her siyaset tanım olarak
iyiydi ve Klyuçevski'nin Büyük Petro'dan aktardığı üzere, "gerekli"ydi.