Norman Davies - Avrupa Tarihi

Ancak heykeltıraşlık sadece Bernini'nin başlama noktasıydı. Bütün sanatların
en geniş şekilde koordinasyonunu gerektiren sanatsal kompozisyonlara
girmesini sağladı. Uzmanlık alanı dekorasyon, resim ve heykelin yanı sırna
mimariyi de kapsıyordu, San Pietro'da bu, her noktada gözükmektedir: yüksek
mihrabın Baldacchino'sundaki fantastik bir şekilde dizilen bronz direklerde;
kubbeyi destekleyen kemerlerin dekorasyonunda; ön kapının üzerindeki
yarım kabartmada ve kemer akının çok renkli mermer zemininde; özel ayin
şapelinin lacivert taşından sayvanda, yani "Hıristiyanlığın en büyük tapınağında
kutsalların en kutsalı"ydı.
Bernini'nin Roma kentine yaptığı cömert katkılar en az kırk beş büyük binaydı.
Triton'un üç yunus tarafından yüksekte tutulan daha geniş bir kabukta
otururken helezoni sedef bir kabuktan bir su fıskiyesi fışkırttığı muhteşem
Fontana del Tritoıte'yi (1643) inşa etti; Piazza Navona'daki dünyanın dört büyük
nehrini simgeleyen (Nil, Ganj, Tuna ve Plate) Fontana di Tnrvi'nın ortak
mimarıydı. İnancın yayılması Kolejinin ön cephesini, S. Andrea di Monte Cavallo
Cizvit Kilisesini, Casıelgandolfo'nun kent kilisesini inşa etti. Quirinal ve
Chigi saraylarını ve Civitavecchia Silahanesini restore etti.
Çağdaşlarının gözünde Bernini'in en çok takdir edilen yetenekleri perspektif
kullanma sanatındaydı. Kahramanlara layık bir anlayışla sahnelenen
oyunlara, eski tarzdaki aktörlerin maske giydiği piyeslere, karnavallara ve
alaylara büyük bir yenilikçi enerji konuluyordu, ama bunların hiçbir kaydı
kalmadığından, bundan sonra gelen kuşaklar bu durumdan zararlı çıkıtlar.
1661 de Fransa kralının en büyük oğlunun doğumunu kutlayan bir havai fişek
gösterisi için S. Trinita del Monte tepesini dekore etti. I669'da Girit'in savunmasını
göstermek için ünlü bir şovu organize etti. Tor' di Nona tiyatrosunda
(1670-1676) Corelli ve ScarlatLi gibi piyes yazarları, sahne tasarımcıları, aktörler
ve bestecilerle çalıştı. Tiyatrallikten genellikle Barok ruhu olarak söz edilir.
Bu anlamda Bernini, bu tarzın en ruh dolu uygulayıcısı olarak anılmalıdır.
Bernini'nin hataları az da olsa yaralayıcıydı. San Pietro'nun çan kulelerinin
yıkılması X. Innocentius'un dönemindeki rakip danışmanların kötü niyetine
bağlanmalıdır. Ancak 1665'te Fransa'ya kaçmasının fiyaskosu daha az açıklanabilir
bir durumdur. Proje, onu bir mektupta "tüm dünyanın hayranlığı" olarak
tarif eden Colbert'den gelen methedici bir davetiyeyle başladı. Bernini, yanına
Louvre ile Tuileries arasındaki boşluğu doldurmak için Colosseum'un benzeri
olarak yapılacak bir amfitiyatro binasının inşaaatının planlarını da alarak Fransa'ya
gitti. Ancak planlar reddedildi ve altı ay sonra eve döndüğünde kederini
dağıtan tek şey XIV. Louis ile yaptığı neşeli sohbetlerin anısıydı. Kariyerinin sonunda,
San Pietro geçitinin altındaki kemer payandalarının taşlarında çatlaklar
görülmeye başladığında, haladan Bernini sorumlu tutuldu. Baldinucci de bu
suçlamaların haksızlığını göstermek için kitabını yazmayı düşünmüştü.
1667'de Papa VU. Alexander neredeyse tam olarak Bernini'nin çağdaşıydı.
Kardinal Fabio Chigi olarak kariyer sahibi bir diplomattı. 1640'larda Kolonya'da
Papalık Elçisi olarak hizmet verdikten sonra, Protestanlara tanınan bütün
ayrıcalıklara karşı çıkarak un yaptığı Otuz Yıl Savaşlarının sona erdirilme