Norman Davies - Avrupa Tarihi

Avrupa Efsanesi
Başlangıçta Avrupa yoktu. Beş milyon yıl boyunca var olan tek şey; dünyanın
uzun ve en büyük kara kitlesinin önünde, bir geminin pruvasındaki baş gibi
duran, kıvrımlı ve adsız bir yarımadaydı. Batıya doğru, hiç kimsenin aşamadığı
okyanusla; güneye doğru adalarla, koylarla ve kendi yanmadalarıyla bölünmüş
kapalı ve birbiriyle bağlantılı iki deniz uzanıyordu. Kuzeyde, çağlar boyunca
genişleyen ve büzülen bir canavar ya da donmuş bir denizanası gibi
büyük kutup buzulları; güneyde ise, bütün insanların ve uygarlıkların geldiği
ve dünyanın geri kalan kısmına uzanan bir köprü yer alıyordu.
Buzul çağları arasındaki ara dönemlerde Yarımada, ilk yerleşik konuklarını
kabul etti. Neanderthal insansıları ile Cromagnon mağara adamlarının da
adlarının, çehrelerinin ve fikirlerinin olması gerekir. Ama gerçekte kim olduklarının
bilinmesi olanaksızdır; onları ancak duvarlara çizdikleri resimlerden,
yaptıkları aletlerden, kemiklerinden hayal meyal çıkarabiliyoruz.
Son buzul çekilmesiyle, yani yalnızca on iki bin yıl önce Yarımada yeni
göçmen dalgaları aldı. Bilinmeyen öncüler ve maden arayıcıları, kıyıları dolaşarak,
karaları ve denizleri aşarak, en uzak adalara ulaşıncaya kadar yavaş yavaş
batıya doğru ilerlediler. Bu insanların kalıcı en büyük şaheseri inşa edildi.
Fakat bu büyük taş ustalarının esinlerini nereden aldıklarını, bu büyük yuvarlak
taşları nereden bulduklarını söyleyebilecek çağdaş bir tahmin bulunmamaktadır.
1
Yarımada'nın öteki ucunda ise. Bronz Çağı'nın şafağında başka insanlar,
Helenler, etkileri günümüze kadar süren bir topluluk oluşturmuşlardı. Helenler,
kıtanın içlerinden üç ana dalga halinde indiler ve MÖ ikinci binin sonuna
doğru Ege kıyılarını denetim altına aldılar. Bölgeyi fethettiler ve mevcut yerli
halkla karışıp kaynaştılar. Peleponnesos ve Anadolu (Küçük Asya) arasındaki