Norman Davies - Avrupa Tarihi

ı, böylece daha çok Başbakan Willy Brandl'ın Ostpolitik'} için gerekli yolları
hazırlayan Alman Kilisesinin başarılı çabası sayesinde çözülmeye başladı.
1969'da başlayan OsipoîiO/î veya "Doğu Politikası" tutarlı, kısa, ona ve
uzun vadeli amaçlara dayanıyordu. Acil durumda. Brandt Çekoslovakya'nın
işgalinden sonra başlayan Doğu-Batı çıkmazına ara vermenin yollarını aradı.
Federal Cumhuriyetin tam olarak tanınmasından beri. Batı Almanya, DDR ile
ilişkisi olan hükümetlerle (SSCB dışında) herhangi bir ilişkiyi dışlayan sözde
Hallstein Doktrinini uyguluyordu. Sonuç Almanya'nın hemen hemen bütün
Doğulu komşularından yalmlmasıydı. Buzların çözülmesinden sonra Brandt
DDR ve Sovyet bloğunun diğer üyeleriyle modus vivendi yapmanın yollarını
aradı. On, yirmi belki de oıuz yıl boyunca Ban ile Doğu Almanya arasında gelişen
ilişkilerin Doğu Berlin'deki rejimi yumuşatacağını ve nihayetinde uzlaşmaya
götüreceğini umdu. Ostpolitiken ilk iki başarısında amaçlarına ulaştı.
Üçüncüsünde umulanın tersi bir sonuç yaşandı. Gerçeklen Brandl'ın Almanya'nın
yeniden birleşmesini bekleyip beklemediği kesin olmamakla beraber,
bir seferinde "Yeniden birleşme. Alman siyasal yaşamının bir yalanıdır" demişti.
Bununla beraber, uluslararası sahnede Willy Brandl'ın varlığı bir hayli etkili
olmuştur. Dogıı Avrupa açıkça barışçıl niyetler taşıyan sosyalist bir Alman
Başbakanının fikrine koşullanmamışıı. Lübeckli bir tezgâhtar kızın gayrimeşru
çocuğu olarak doğan Brandt (Hebert Fraham 1913-1992) mümkün olan her
toplumsal dezavantajın üstesinden gelebilirdi. Savaş sırasında Norveç'te yaşadıktan
ve Nazilere karşı savaştıktan sonra kusursuz bir demokrat kimliğe sahipti.
Daha da önemlisi, 1957'den 1963'e kadar Balı Berliıı Belediye Başkanı
olarak komünizme karşı sadıkane direnişiyle ünlendi. Ağustos 1970'te Moskova'da
göründüğünde, böylece Wehrmacht yenilgisinden yirmi beş yıl sonra
büyük bir elki bıraktı. Aralık ayında Polonya'da Varşova Gettosu savaşçıları
anilinin önünde dizlerinin sızladığını hisseıtiğinde, uzun süre unutulmayacak
duygusal bir jestte bulundu. Doğu Berlin'de önerilerine karşı konulamadı. Üç
yıl içerisinde Alman-Sovyet İşbirliği Anlaşmasını (1970), Almanya'nın kaybettiği
toprakların sınırını belirleyen bir Alnıanya-Polonya Anlaşması (1970) ve
1973'te DDR ile birbirlerini karşılıklı tanıyan bir anlaşmayı imzaladı. Demir
Perde ve Berlin Duvarı yıkılmadı; gerçekten onlara yeniden hayata başlama
şansı verildi. Almanya sorunu çözülmedi; ama istikrarlı bir ilişki çerçevesine
oturtuldu. Brandl'ın muhafazakâr muhalifleri onu Almanya'nın doğum hakkını
ele vermekle suçladılar. Yanıtı "halihazırda kumarda kaybedilmeyen bir şeyi
kimse ele vermiş sayılmaz" idi.
Tarihçiler, Batı Almanya'nın Osfpolilik'nin Avrupa'nın bölünmüşlüğünün
uzamasına hizmet edip etmediğini ya da sonunda yeniden birleşmeye götürecek
süreci, küçük düşürücü uzlaşmalar yoluyla başlatıp başlatmadığını daima
tartışacaklar. Aslında iki yorum da özel değil. Gelecek on yılın rengini bu belirledi.
DDR boykotuna son verilmesi, Federal Hükümeti, görünür bir getirişi
olmayan ve bir seri karanlık operasyonlarla (Doğu Berlin'in büyük fidyeler
karşılığında satışını yaptığı siyasi mahkûmlarla skandal ticareti yapmak gibi)