Norman Davies - Avrupa Tarihi

esmen geliştirilen hiyerarşisiyle güçleniyordu. Bir zamanlar Cebrail'in yanında
cennetin en üst tabakasında oturan düşkün melek Lucifer şimdi karanlığın
güçleriyle dünyayı baştan çıkartıyordu, Cehennem korkusu vaizlerin en sevdiği
tema, sanatçıların popüler konusuydu.
Akılcı inanca karşı dinsel sezgiye üstünlük tanıyan mistik gelenek ilk tutarlı
ifadesini on ikinci yüzyılda Paris'teki Agustinusçu St Victor manastırında
buldu. Daha sonra geniş kitleler arasında kök saldı. Önde gelen yandaşları arasında,
bir zaman Fransiskenlerin başkanı olan ve etkili /(inerarium Mentis in
Deıım'un yazarı St Bonaventura, Strasbourglu Bohemya genel bölge papazı
"Meister" Johanıı Eckhart (1266-1327), söylendiğine göre, dünyanın küçük
parmağıyla yaratıldığını iddia ediyordu. "Vecde geçirici öğretmen", De Seplem
Gradibus Amoris'in yazarı Flaman Jan van Ruysbroeck (1294-1381), yerel dilde
bir benzeri olan The Ladder of Perfection yazarı İngiliz Walter Hilton (öl.
1396) ve hepsinden önemlisi Imitatio Cbristi yazarı, Thomas â Kempis olarak
tanınan Köln yakınlarındaki Kempen'den Thomas Hemerken (y. 1380-1471)
bulunuyordu. The Cloud of Unknowing adlı yazarı bilinmeyen ingilizce kitap
da aynı türe aitti. Mistiklerin çoğu kurgusal felsefe yapıyorlar, Htristiyanlara
içsel yaşamı geliştirmeyi, denetleyemedikleri kötü dünyadan sakınmayı öğretiyorlardı.
Onların yazıları sonunda Reformasyonu ateşleyen közleri körüklemeye
yardımcı oldu.
Büyücülük Hıristiyan mistisizmiyle birlikte ve aynı nedenlerle gelişti. Kara
ve beyaz büyüye olan inanç, kuşkusuz peri, cin, ruh ve gulyabanilere inanılan
Hıristiyanlık öncesi pagan kırsal kesimin animizminin mirasıydı. Fakat sistematik
büyücülüğün ortaçağ sonlarının ürünü olduğu görülür. Dahası,
büyücülükle açık savaşa giren Kilise, sözde büyücü ve kâhinlerin çoğalıp arttığı
bir histeri ortamı yarattı. Surunıis Desideroutes adlı can alıcı önemdeki fetva
Kilise nin resmi karşı saldırısını ifade ediyordu ve 1484 gibi geç bir tarihte
Vlll. Innocentius tarafından verilmişti. Büyücü avcılarının standart kitabı Malleus
Makficarum 1486'da Dominikenler tarafından yayımlandı. Eğer daha önce
büyücülerle ilgili bir suskunluk varsa, bu artık olamadı. Bundan sonra bütün
Hıristiyanlık Şeytanın lejyonlarını kötü kadınlara yönelttiğini ve onların
da vaftiz edilmemiş çocuk etiyle yağlandıklarını, keçi ve geyiklerin veya süpürgelerin
üstünde çıplak uçtuklarını, büyülerini gerçekleştirmek ve cinlerle
çiftleşmek için gece sabbatlarma katıldıklarını biliyordu. Kadınlar zayıf, aşağı
varlıklar olarak sınıflandırılmışlardı, baştan çıkartmaya direnemezlerdi. Kilise
bu tür şeyleri açıkça kabul ettiğinde, büyücülük potansiyeli fazlasıyla arttı.
Komşunun ürününü mahvetmek veya düşmanının karısının düşük yapmasını
sağlamak için insanlardan büyük paralar alınıyordu. Olgu ile hayal, şarlatanlıkla
halüsinasyon arasındaki sınırlar umutsuz biçimde bulanmıştı.
Vlll. Innocentius "son zamanlarda kulağımıza geliyor ki" diyordu "... iki cinsten
dc birçok insan kendilerini şeytanlara inculti et succubi terk etmişler ve büyü, sihir,
el çabukluğu ve öleki lanetli bağlamalar yoluyla... annelerin rahminden bebekleri
kesip alıyorlar... toprağın ürününü, asmanın üzümünü, ağaçların meyvesi-