Norman Davies - Avrupa Tarihi

İmparator Kranz-Joseph 1916 (şarkı söyleyerek) "Tanrı İmparatoru
korusun!"
Georges Clemenceau
1929 "Vüziim Almanya'ya dönük olarak
gömülmek istiyorum"
Heinrich Himmler
194.) "Ben Heinrich llimmler'im"
H, G. Wells
1946 "İyiyim"
Tüm sanallar değişen iklime karşılık vermekteydi. Müzikte, hem Mozart hem
de Haydn düzenli biçimin, zarafetin ve uyumun klasik kurallarına bağlı kaldılar.
Fakat giderek klasik geleneklerin üstadı olan Beethoven, devrimci fırtına
ve gerilimin müzikal karşılığının içine doğru yavaşça kaydı. Buna zaten Napoléon'a
adanan 3 No. lu Senfonisi, "Eroica" (1805) zamanında ulaşmıştı. Bir
zamanlar Dresden'de opera üstadı olan Carl Maria von Weber (1786-1826)
Romantik sanatçıların bir şablonu haline gelecekti. İlk başarılı operası, Die
Waldmachcn (1800) ormanın gizleriyle sohbet eden dilsiz bir kızın dokunaklı
hikâyesini sundu. Franz Schubert'in (1797-1828) melodik dehası, Bitmemi?
Sc n/o ıı i's i gibi hastalık ve zamansız bir ölümle kısa kesildi, fakat bundan önce
altı yüzden fazla şarkı içeren eşsiz bir oeuvre oluşturdu. Tanınmış üsıatların
yanı sıra, J. K. Dussek (1761-1812), Muzio Clementi (1752-1832), M. K.
Oginski (1765-1833), J. N, Hummel (1778-1837), John Field (1782-1837) veya
Maria Szymanowska (sonuncusu, zamanında kadın bir müzisyen ve besteci;
alışık olunan bir şey değildi) neredeyse unutulmuş adlardan oluşan güçlü
bir destekçi müzisyenler grubu vardı.
Resimde, neoklasizmin çağrısı kısmen yakalanmıştı. Fransız ressamlarından
en etkilisi Jacques-Louis David (1748-1825) klasik konulara yönelmeye
hiçbir zaman son vermedi. Fakat Romantik palhos, Marsilya'daki veba salgınından
esinlenerek yaptığı Saint Rocfı (1780) gibi erken dönem resimlere bile
sızdı ve Napoléon destanlarının epik resimlerinde önemli bir unsur sağladı.
Ancak en önemli yenilikler başka yerlerde ortaya çıktı. Almanya'da, portre ressamı
P. O. Runge (1777-1810) "evrenin sonsuz ritminin sembollerini" aradı.
İngiltere'de, George Stubbs'ın hayvanları, mutlak dinginlik ve sınırlamanın
klasik otlağından çok Arslanın Saldırısına Uğrayan At gibi beğeni toplayan heyecanlı
sahnelere geçti. J. M. W. Turner (1775-1851), onu başından sonuna
kadar Empresyonizme iletecek yolun ilk adımını attı. İsviçre'yi ilk kez 1802'de
ziyaret etti ve The Reicfınbaclt Fttlls'u yaptı. Başından itibaren Doğa'nın, özellikle
de denizin fırtınalı gücünü resmetti. Çağdaşı manzara ressamı John
Constable (1776-1837), daha nazik bir doğa getirdiyse de, Doğa koşullarını
incelemekte daha az yetenekli değildi. William Blake çizer olarak fantezi ve
doğaüstü dünyasına girdi. Dante çizimleri, Avrupa'nın bir tarafından öbür tarafına
yayılan Romantik beğeniyi işaret etmekteydi. İspanya'da, 1789'dan itibaren
kraliyet ressamı olan Francisco Goya (1746-1828) savaşın ve halk ayaklanmasının
tüm kâbus ve dehşetini kaydeden metier'isini ortaya çıkarttı.
Resimlerinden birisi hakkında, "Aklın Uykusu canavarlar doğurur" demişti. 10