Norman Davies - Avrupa Tarihi

Moravya, 907'de Bavyera, 922'de Saksonya'yı çiğnediler. 940'larda istedikleri
gibi dolaşabildiklerini gördüler: Apulia, Aragon, Akitanya'ya uzandılar. Sonunda
Alman prens ve soyluları 955 yılındaki Bavyera işgaline direnmek için
birleşme kararı aldıklarında, kendilerine denk bir rakiple karşı karşıya geldiler.
10-12 Ağustosta Augsburg yakınındaki Lechfeld'de Saksonya kralı Otto
Almanları üç gün süren kıyımdan sonra ünlü zaferlerine kavuşturdu. Macarlar
uslandılar. Kalanlar geri döndüler ve sürülerine bakmaya, ovalarını ekmeye
başladılar [BUDA].
Bazı nedenlerle bazı tarihçiler arasında Macarların etkisini asgariye indirme
eğilimi vardır; "onlar Batı tarihinde yaratıcı bir etken değildi" derler. 16
(Bunun anlamı Macarlar Cambridge'e ulaşmadı demektir.) Gerçekten de yıkıcı
bir etkendiler. Fakat önemli gelişimleri başlatan dürtüyü sağladılar. Büyük
Moravya'yı tahrip ederek (Bkz. s. 350-351) Tuna havzasının etnik ve siyasal
örüntüsünü değiştirdiler ve Orta Avrupa'nın gelecekteki profilini belirlediler.
Varlıkları yalnız Macaristan için değil, fakat Bohemya, Polonya, Hırvatistan ve
Sırbistan, Avusturya ve Alman İmparatorluğu için can alıcı bir elken oldu. Kuzey
Slavlarını Güney Slavlarından ayıran canlı bir duvar oluşturdular. Alman
yerleşimcilerin Tuna'dan aşağı inip "Avıısturya"da tutunmalarını kolaylaştıran
yolu açtılar. Alman prenslerini birleşmeye zorladılar ve Lechfeld galibini imparatorları
olarak tanımaya mecbur ettiler. Savaşın sonunda Alman askerlerinin
Saksonya kralı Otto'yu nasıl kalkanları üstünde taşıdıklarını ve onu orada imparator
ilan elliklerini anlatan bir kayıt vardır. Macarların niyeti bu olmayabilir.
Fakat yedi göçebe kabilenin Karpatları aşıp bir ömür süresi içinde Avrupa
haritası üstünde altı veya yedi kalıcı çizgi yaratması hiç de küçümsenecek bir
iş değildir. Ancak uzak bir adada sırtı denize dönük bir tarihçi, koltuğunda
oturup bu gelişmeleri önemsiz bulabilir.
Elbette Saksonya kralı l. Otto'nun (h. 936-73) 962 yılında Roma'da resmen
İmparator tacı giymesi yalnızca Lechfeld zaferine bağlanamaz. Doğancı
Heinrich (h. 919-36) Saksonya'yı çoktan korkulur bir güç haline getirmişti.
Harz dağlarındaki Mamleben sarayından doğuya yürüyüşleri başlatan; Dan,
Slav ve Macar akınları karşısına Alman yerleşimciler yerleştirip surla çevrili
kasabalar kuTan oydu. Quedlinburg, Meissen ve Merseburg onun hükümdarlığı
zamanında kurulmuştu. Yani Otto sağlam temeller üstünde duruyordu. Seferler
kilise yardımıyla pekiştirilmişti. Magdeburg manastırı (968), Brandenburg
ve Havelberg piskoposlukları ve Hamburg'daki yeni liman artık planlanabilirdi.
951-52 ve 966-72 yıllarında İtalya'ya düzenlenen üç sefer Almanya'yla
İtalya arasında kurulmuş olan imparatorluk bağlanusıntn yeniden düzenlenişini
güvence altına aldı. Bir dizi iç savaş ve mantıklı evlilik bağı birbiriyle düzenli
bir ilişki içinde olmayan Frankoniya, Loıharingya, Savabya ve Bavyera
düklükleri arasında bütünleşmeyi sağladı.
Bundan sonra yeniden kurulmuş olan imparatorluk Napoleon tarafından
yıkılana kadar sürekli bir varlık gösterdi. Saksonya hanedanı, ekonomik yaşamın
merkezi hâlâ Rhineland egemenliğinde kalsa da, kendi ağırlık merkezini
doğal olarak doğuya kaydırdı. Krallar yaratan başkent Aachen'de kaldı ve Lot-