Norman Davies - Avrupa Tarihi

ulusların kemikleri üzerine kuruludur. Geçmişte biz Ruslar dünyanın en büyük
haydutlarıydık" diye yazmaktadır. Ama Stalin'e göre, Rusya'nın emperyal
geleneklerinin reddi yasaktır. Ve 1934'te, Stalin'in tarih öğretimi hakkındaki
kararnamesinin yürürlüğe girmesinden itibaren doğrultu birdenbire değişmiştir.
Pokrovsky ölmüş, düşüncelerini değiştirmeyen arkadaşlarının çoğu öldürülmüş;
kitapları toplatılıp yasaklanmıştır. Onların yerini kaba Marksizmin ve
sonraki elli yıl boyunca SSCB'nin bütün ideolojik kurumlarınca kullanılan aşırı
Rus emperyalizminin kötücül, zehirli tohumları almıştır. 100
Komünist tarihin ikiz unsurları (Marksizm ve Rusluk) temelde çelişkilidir.
Kimsenin açıkça sorgulayamadığı bir ideolojinin mesihci kurtarıcı dogması
ikisini de içermektedir. Sahte Marksist unsur, tarih-öncesindeıı 1917 devrimine
giden ünlü Beş Aşamalı Şemada yer almaktadır. Rus unsuruysa, Sovyet
halklarının "ağabeyi" ve dünya proleterlerinin "öncü kolu" olarak Rus halkına
sunulan özel misyona dayandırılmıştır. Lenin'in de bizzat kabul eniği gibi Sovyet
Rusya, henüz Almanya ve benzeri sanayileşmiş ülkeler kadar ileri değildir.
Ama "dünyanın ilk sosyalist devleti", dünya devriminin tohumunu ekmek
için, kapitalizmin nihai çöküşü sırasında sosyalizmi savunmak üzere kurulmuştur.
Toplumsal örgütlenme ve ekonomik planlama alanındaki üstün Sovyet
yöntemleri de, hızla kapitalist dünya düzeyine erişilmesini sağlayacaktır.
Gerçeklen, ders kitaplarının son bölümlerinde hep vurgulandığı üzere Sovyetler
Birliği, askerlikten yaşam standartlarına, teknolojiye ve çevre korunmasına
kadar her alanda ileri atılmaktadır. Sosyalizmin nihai zaferi (komünizmin hep
adlandırıldığı gibi), bilimsel olarak kanıtlanmış ve "kaçınılmaz" kabul edilmiştir.
"Sosyalist enternasyonalizm "e olan sahte bağlılığına rağmen Sovyetlerin
tarih düşüncesi, hem "Avrupa-merkezciliğe" hem de göstermelik olarak "Batı
uygarlığına" bağlılık belirtmiştir. Sovyet Avrupa-merkezciliği, Marksist-Leninisı
iddiaların dayandığı Avrupa Örnekleri tabanında ve Avrupa iarzı sanayileşme
saplantısında ifadesini bulur. Özellikle Rusların tarihi, alın yazılarına
yapılan vurguda açıkça görülür. Bu konudaki Sovyet varsayımları kendi imparatorluklarının
Avrupalı üyelerine karşı saldırı oluşturmuş, komünisı harekelin
Üçüncü Dünya'daki yoldaşları üzerinde tedirgin edici bir etki yaratmış ve
Çin-Sovyet ayrılığının temel nedenini oluşturmuştur. Çinlilerin gözünde,
Çin'de 1950'lerde görülmeye başlayan Sovyet danışmanlar ve teknisyenler güruhu,
daha önce tanıdıkları "yabancı şeytanlar"tn hepsinden daha kötü bir Avrupalı
kendini beğenmişliği (ve kötü bir uygulama) sergilemişlerdir. Baltık
halkları, Polonyalılar veya Gürcüler gibi Çinliler açısından da Rusların üstünlüklerine
olan inançları tuhaftır. Ruslar, kendilerini Çinlilere göre "Batılı" olarak
görmeye alışmışlarsa da, kendileri de Avrupalıların ana gövdesine göre
açıkça "Dogulu"durlar.
Sovyet komünizminin "Batı"yı ideolojik düşman olarak kabul ettiğine
kuşku yoktur. Kendi köklerinin Avrupa'da bulunduğunu ve Lenin'in en büyük
arzusunun, Rıısya'daki devrimi Almanya'da "beklenen" devrimle birleştirmek
olduğunu da inkâr etmemiştir. Yani "Batı uygarlığı" tamamen kötü değil-