Norman Davies - Avrupa Tarihi

Aricia tapınışı, Slrabon'un yazılarından ve modern arkeolojiden umulmakladır.
Birçok açıdan sıradandır. Dalları kırılmamış, sönmeyen aleşin korunağı olan
kıılsal bir meşeye tapınmayı gerektirir. Dıana'nın dışında, iki küçük tanrısal varlığa
da hitap eder: Dir su pensi olan Kgena ve bir /,eus gazabı kaçkını olan Virbus... Bugüne
kalan adak höyüklerinin de gösterdiği gibi. asıl sadık müritleri gebe kalmak isteyen
kadınlardır. İler yıl yinelenen yaz festivalinin yapıldığı gün, korıı sayısız meşaleyle
aydınlanır ve İtalya'nın her yerinde kadınlar şükran ateşlen yakarlar.
Aııeak lapını bir açıdan da olağandışıdır Rex Memorenais. yani "Korunun Kralı"
unvanını taşıyan Aricia Başrahibı. bu makama gelmek için kendinden önceki Başrahibi
öldürmek zorundadır. Aynı anda hem rahip hem katil hem de müstakbel bir
cinayetin kurbanıdır. Öldürüleceği gece bile. kılıcını çekip gururla koruya yürüyerek,
gelecek yarışmacının ortaya çıkacağı saati bekler, meşeden bir ince dal kırarak onu
ölüm düellosuna davet eder.
Aricia Korusu, yakın zamanlarda, James Krazer'in, modern antropolojinin kurucu
eserlerinden biri olan Allın Gafının (1890) başlama noktası olarak dikkat çekmiştir.
Krazer'in yeri, dünyanın düşünüşünü değiştiren öncülerden bin olarak Marx,
Freud ve Kırı stein düzeyindedir. Frazer. kendi kendine basit sorular sormuştur: "Rahip
neden selefini öldürmek zorundadır? Neden onu öldürmeden önce. ilk olarak Allın
Dalı koparmak zorundadır?" 1
Olası yanıtları araştırırken, isler antik ister modern her doğurgan kültürde
rastlanabilecek doğaüstü inançların bir sorgulamasını yapmıştır. Çin'deki yağmur
yağdırmayı: Firavunlardan Dalay Lama'ya rahip kralları. Yeni Gine'den Gilgıı Sedii'fne
kadar ağaç ruhlarını, Skye Adası'ndan Adonis Bahçelerine kadar mısır ruhlarını.
I Mayıs festivallerini. Yaz Ateşi Festivallerini, hasat festivallerini incelemiştir.
Kötülüğün başka ruha geçişi ve ruhların kovulması konusunda llavaılıler arasında
yaygın iç Ruh ve Sibirya Samoyedleri arasında yaygın dış Rull inancını tanımlamıştır.
Bengal Khond-ları'nııı kurban törenlerinden l.itvaııya'daki "Tanrı yeme" ve Devon
orakçılarının crying Ihc neck törenlerine kadar geniş bir kurban törenleri yelpazesinin
taslağını çıkartmıştır.
Frazer. yaşadığı dönem için devrim sayılabilecek iki varsayım geliştirmiştir.
Bir yandan "ilkel" veya "yabani" uygulamaların ciddi fikirlere dayandığını ve dolayısıyla.
kaba görünümlerine rağmen saygıdeğer olduklarını savunmaktadır; öte yandan
uygar dünyanın. Hıristiyanlık dahil sözde ileri dinlerinin, kendilerinden önceki
pagan dinlere çok şey borçlu olduklarını göstermiştir. "Fski kralların ve rahiplerin
yaşamları dersle doludur. Bunun için de, dünya gençken oluşmuş butun geçmiş bilgelikler
özetlenmekledir" diye yazmıştır. 2 Veya yine:
"İlkellerle benzerliklerimiz, farklılıklarımızdan hâlâ çok daha fazladır. (...) bırakanların
anılarının kaybolduğu, ama çağlar boyunca kuşaktan kuşağa aktarılması için bırakılmış
bir şansın mirasçıları gibiyiz. (...) Onların halaları kasıtlı aşırılık veya gözii
donmuş çılgınlık değildir. (...) halalarına, doğruyu ararken yapılmış kaçınılmaz sürçmeler
olarak yumuşaklıkla bakarsak ve bir giin bizini de ilıtiyaç duyabileceğimiz hoş-