Norman Davies - Avrupa Tarihi

Djvısrt cl lndiv)id Böhmmitş ve Bünuıfcşmiş Avı tıpa, 1945-1991 2143
dece bir Avrupa bağlamı içinde çözülebileceğiydi. 17 Bazıları karmaşanın ortasında
Birleşik Krallığın üç yüzüncü yıldönümünü kutlayıp kutlayamayacağmı
merak ediyordu.
Fransa, İtalya, Batı Almanya ile Büyük Britanya (her birinin nüfusu elli
milyonun üzerindeydi) Batı Avrupa'nın en büyük devletleriydi. Küçük ülkeler
güçlerini en iyi şekilde bölgesel birlikler oluşturarak ortaya koyabilirlerdi. Belçika,Hollanda
ve Lüksemburg savaş sonrasından başlayarak resmi olmayan bir
yolla işbirliğine girmiş durumdaydı; Benelüks Ekonomik Birliğinin kuruluşunu
1958'de tamamladı. Etnik anlaşmazlıklar içinde olan Belçika 1971 yılında
kendini üç özerk bölgeden (Flandres. Brüksel ve Valonya) oluşan bir federal
birliğe dönüştürdü. İskandinavya bölgesinde NATO üyeleri olan Danimarka,
Norveç ve İzlanda, berikisi de tarafsız olan isveç ve Finlandiya ile 1953'te kurulan
Kuzey Konseyinde birleştiler. Bu ülkelerde iç politikayı sosyal demokrasinin
değişik akımları belirledi. Bir genelleme ile söylemek gerekirse, devlet ne
kadar küçükse nihai Avrupa birliğinden alacağı pay o kadar büyüktü.
Çevresel olmasına karşın Avrupa faşizminin yok oluşu yavaştı. Portekiz'deki
Salazar rejimi 1974'e kadar ayaktaydı. Franco rejimi İspanya'da
1975'te Caudillo'nun ölümüne kadar yaşadı. Kıbrıs'taki mücadele nedeniyle
derin ayrılıklar içinde olan Yunanistan'da iktidar 1967-1974 arasında bir albaylar
cuntasının eline geçmişti, İspanya'nın faşizmden demokrasiye geçişi göreceli
olarak daha az sorun ortaya çıkardı. 1960'ların başında yapılan bir ekonomik
reform istikrarlı olarak birçok çelişkiyi yumuşatmıştı. Kral Juan
Carlos'un kişiliğinde monarşinin yeniden canlandırılışı çok önemli bir politik
önderlik kaynağı sağlamıştı ve İspanya'nın Batı Avrupa kurumlarına katılması
gerektiği yönünde güçlü bir kamuoyu vardı. Amerikan desteği de bir başka etkendi.
Sonuçla, Brüksel ile Madrid arasında yapılan uzun ve nazik görüşmeler
yoluyla ispanya 141. oturumda, NATO'ya girişinden bir yıl sonra, 1983'te
AET'ye katılmayı hak etti. Kasvetli öngörülerin varlığına karşın sözümotıa geri
bir ekonominin bütünleşmesinin neredeyse sorunsuz olabileceği kanıtlandı.
Batı Avrupa'nın kültürel yaşamı politik liberalizm, teknolojiyle kitle iletişiminde,
özellikle televizyonla gerçekleşen büyük ilerleme ve Amerika'dan ithal
edilen deprem dalgalan tarafından belirlendi. Etkinin boyutu geleneksel
sınırlamaların gevşemesiyle bir dereceye kadar ulusal özelliklerin çözülüşünde
görülüyordu. Sanat ile bilimin özgür olduğu kuşku duymaksızın kabul edildi.
Görüşlerde çoğulculuk kural oldu.
Felsefede Martin Heidegger (1889-1976) ile Jean Paul Sartre'ın (1905-
1980) varoluşçuluğu savaştan sonra moda olurken, İngilizce konuşan dünyada
Ludwig Witigenstein'in (1889-1951) izleyicileri mantıksal pozitivizmin diğer
bütün felsefeleri gereksiz hale getirdiğini düşündüler. Fransa'da Jacques
Derrida (d. 1930) ve onun yapıbozumculuk yönteminin taraftarları bütün rasyonalist
düşüncenin bir tarafa bırakılabileceğini ve anlamsız olduğunun gösterilmesini
ileri sürdüler. Gramsci, Lukacs ve Bloch ile onların eleştirmenleri
arasında yürütülen ve "Büyük Karşılaşma" olarak adlandırılan tartışmayı getiren
Marksizm, yirmi otuz yıl boyunca entelektüel çevrelerde gündemde kaldı.